vóru tey hennara eitt og alt - síggja tey trívast og mennast og sleppa at gleða tey. Altíð var hon tøk, tá ið brúk var fyri eini hjálpandi hond. Mamma var altíð klár at koma suður at hjálpa, tá ið børnini [...] eg fekk frá tær, vilja lýsa mær á lívsins leið. Meðan tú enn livir vil eg veita hesa hjartans heitu tøkk til tín, og av sonnum skalt tú altíð eita heimsins besta mamma, mamma mín.

og eitt er víst, at nógv góð minni eiga ogur eftir Terja. Lat ogun minnast aftur á tey við gleði og tøkk. Tankar mínir leita aftur og aftur til tygra Daniel Jacob, Harda, Elna, Poul Johannes og børnini.

nógvan góðan, føroyskan bita, tá man var langt heimanífrá, og ikki at gloyma Heidi, Torben og Andrias. Tøkk skulu tit øll hava fyri dyggan stuðul í hesi sváru tíð. Tankar mínir fara eisini til tykkum Stefani

minnast, til tað síðsta lá tú og sang og murraði versið: og tøkk, at tú meg hevur vart frá váða og neyð; tøkk fyri himmalljósið bjart, tøkk fyri dagligt breyð. Hvønn dag, hvørja nátt og hvørja máltíð legði [...] vit koma at minnast við virðing og kærleika, tú legði nógv gott eftir tær og tað skal tú hava stóra tøkk fyri. Friður veri við minninum um okkara kæra abba og langabba Jóhan. Abba- og langabbabørn

vestan fyri Riv, túrarnar, tá vit dyrgdu á Buginum og vestanfyri og mangt, mangt annað. Ein serstøk tøkk fyri tað, ið tú vart fyri konu mína og ikki minst fyri børn okkara. Hjá teimum verður saknurin stórur

hevði, tað gav so nógv. Við tárfeldum eygum tú sat, hvørja ferð vit skiltust, men eitt smil og ein tøkk, tú royndi so væl. Tú vildi, vit tóku okkum av tær, sjálvt um tað var ringt. Tú læt okkum elska teg [...] fram. Vit lærdu at seta prís á tað. Lítið bleiv sagt til síðst, men tolin tú var. Eitt smíl og ein tøkk, tú altíð gav. Vit mistu teg og vit sakna teg, Vit vita, tað var best fyri teg, men alt ov skjótt

sum uttan stórvegis hóvasták gav og legði sera nógv eftir sær. Hansar lívsverk var stórt. Hjartans tøkk fyri tína nærveru og umsorgan og fyri alt, tú legði eftir teg. Hvil í friði. Hjørdis G. Lailudóttir

sorgini minnast teg við gleði, og vónandi fara tey góðu minnini at geva troyst og stuðul í framtíðini. Tøkk fyri tað, tú hevur gjørt fyri okkum og eisini fyri tín tónleik, og fyri at tað untist okkum at møta

tykk­­um í sorgini ! Skúlin, leiðsla fyrrverandi og nú, lærarar og næmingar bera Ragnu eina inniliga tøkk fyri vinsælu, hjálp og blídni, og vilja vit lýsa frið yvir minnið um hana, sum altíð fer at standa

hansara leiðslu flutti Havnin seg inn í framtíðina og hóast útbyggingarnar tá vóru stór fíggjarlig tøk, so var skuldin avmarkað samanborið við fíggjarorkuna, sum kommunan hevði, tá hann legði frá sær. Við