fingu sett seg á. Og slíkir møguleikar verða sjálvandi eisini alla tíðina havdir í huganum. Eisini heilsu og umhvørvi skal hugsast um. Og arbeitt verður alla tíðina við at fáa tey skaðiligu evnini, sum verið
fiskivinnuna, sum er og verður okkara høvuðsvinna. Eisini heldur hann, at vit føroyingar eiga at raðfesta heilsu, umhvørvi og trygd høgt. Ikki mist umhvørvið, sum er so týðandi partur av grundarlagnum undir øllum
øðrum londum vísa, at koronaátøk til tíðir hava ført við sær, at búskaparlig, sosial, almenn og heilsulig rættindi hesa tíðina vóru avmarkað ella tikin frá teimum, ið bera brek og hava varandi sjúku. Í
myndugleikar ikki megna at lofta teimum. Fimm børn, sum hava livað undir viðurskiftum, sum skaða bæði heilsu og menning. Fimm børn, sum hava upplivað vanrøkt og vansorgan í heiminum og tí eru umsorganaryvirtikin
ítróttur snýr seg um so nógv annað. Um gleði, samanhald, virðing, stuttleika, vinarlag og kroppsliga heilsu. Tað er gleðiligt, at børn sleppa at spæla í Eydnudeildini og eisini at kappast við onnur lond, skrivar
errin av okkara sløkkiliði. Vit hava stóra virðing fyri tykkum, sum hvønn dag eru fús at seta bæði heilsu og lív í vága fyri at verja okkum øll og gera okkara umhvørvi tryggari. - Og sjálvt um eldur ikki
frítíðarvirksemi verður økt, og skipanin hvussu stuðulin verður veittur, verður endurskoða og dagførd. Heilsu- og eldraøkið Seinastu árini hevur ellisheimið á Sýnini verið fyri stórum umvælingum. Seinasti parturin
abort, og lógin frá 1956 avmarkar framvegis kvinnum og fólki í Føroyum at taka avgerð um egnan kropp, heilsu, nøring og framtíð. At ein abort er trygg fevnir millum annað um at hava atgongd til abortviðgerð
hava við vinnuna at gera, sum stríðast við elementini hvønn dag til arbeiðis og mangan vága lív og heilsu, eru í míni verð alla, alla æru verd. “Mín bátur er lítil, títt hav er so stórt,” sigur ein strofa
vanbýti og óbrúkiligir til uppihald og at okra dagliga tilvera í býarumhvørvi við skúla, tænastum, heilsu- og sjúkrarøkt verður trælkað á grovasta hátt, viðkemur eftir øllum at døma ikki kommunustýri og