fáa sunnudagin hin 18. mars 2007 um, at Niels Juel Arge klokkari ikki longur er okkara millum. Og tøkk Sigga fyri, at tú hugsaði um okkum og bar okkum boðini bert stutta løtu eftir at pápi tín var farin

so brádliga bleiv tikin frá okkum. Eina hjartans tøkk skulu tit eiga fyri tykkara roynd at halda honum á lívi til tyrlan kom. Eisini ein hjartans tøkk til starvsfólkið á deild 8 á Landssjúkrahúsinum. Hvíl

sendi eingil undan tær, hann skal varða teg á ferðini og fylgja tær til staðið, ið Eg havi ætlað tær.« Tøkk til tín, sum nýliga ert blivin skipari, og á veg frá kapellinum gav tú mammu Martin blómur og nøkur

Georg við familju og tykkum øllum, sum stóðu Lisbeth nær. Og vit bera Lisbeth eina inniliga tøkk fyri tey tøk, hon tók fyri land og fólk. Við hesum orðum vil eg lýsa frið yvir minnið um Lisbeth L. Petersen

Ragnu og Jórunn, sum stóðu tær so nær. Má Harrin troysta okkum øll í hesum komandi døgum. Æra, við tøkk, verði minni um vermóður mína Katrin. Breið verndarveingir tínar, á Jesus, yvir meg, og lat meg hjá

svimjihøllini í Gundadali, har Karl Anton var at síggja javnan. Eisini har kenst missurin stórur. Tøkk fyri at tú var tann tú var Karl Anton. Jan

Jørgin Olafi vóru ikki bara boð eftir viti og skili, men eisini eftir manni, ið kundi taka kropslig tøk, og tað kundi Jørgin Olaf eisini, hesin stóri, sterki og væl bygdi maðurin. Jørgin Olaf var klaksvíkingur

serliga tá hon byrjaði kvinnumøtini. Hesi eru í dag vanlig runt land okkara. Hetta skal hon hava stóra tøkk fyri. Tú var hjálpsamur. Var tað okkurt, vit ikki dugdu, var tú altíð klárur. Og tað sama kann sigast

sín, nú hevur tú tað endiliga gott og er komin til Jesus pápan. At enda vil eg senda eina hjartans tøkk til starvsfólkini á Deild 5 og hinum deildunum, sum John gubbi hevur verið á. Tit hava verið so góð

menniskju kunnu vera, tí vit ikki vita og skilja, hvussu ringar slíkar sjúkur eru at hava. Góði Jan, tøkk fyri, at tú lærdi meg meiri vitan, so eisini eg verði betur førur fyri at skilja. Hvíl í friði, góði