við áliti, og tí er tað ikki gott, at tíðindafólkini í Kringvarpinum øll verða skýrd at vera reyð tjóðveldisfólk, men slíkar skuldsetingar eru at hoyra í øllum londum við almennum miðlum, heldur
yemenskum fótbólti við munandi betraðum úrslitum, sigur Tom Saintfiet. Hann arbeiðir mest við smáum tjóðum og hevur megnað at ført fótbóltin fram á leið. – Tað er eisini tí, at eg ein dag vónandi kann
væl ræðast krossin? Eingin, sum telist millum sannar føroyingar, skilst, tí “vit eru jú ein kristin tjóð,” og sum prestur staðfesti: “Einki kann vera meira savnandi fyri føroyingar enn ein krossur.” Tað
loysing. Er hetta gott fyri Føroyar og føroyingar? Fremur tað samanhald? Styrkir hetta okkum sum land og tjóð? Svarið er eitt avgjørt nei. Ætlan Tjóðveldis fer at spjaða føroyingar heldur enn at savna okkum,
hesa rávøru í tí tilfeingi, sum tilkemur okkum. Eyðfinnur Jacobsen er sannførdur um, at Føroyar sum tjóð eiga at ansa betri eftir, hvar tilfeingið, sum svimur í havinum, endar – og at hetta ikki bara fer
við sum gestur á stevnuni í Íslandi í 2010. Hesa ferð umboðar Havnarkórið Føroyar sum sjálvstøðuga tjóð. Tó var at harmast um, at okkara flagg ikki varð tikið við í búmerkið hjá NBCFsamtakinum. Men eftir
bæði kynini. Gera vit tað, so er vón fyri stavn. Lata vit standa til, so kunnu vit pakka saman sum tjóð og lata lágløntar útlendingar yvirtaka tað fysiska arbeiði hjá heimligu tilfeingismilliarderunum og
hava hesir menn og onnur við dugað at meta um ta tónlistarliga jørðildi, sum hevur stimbrað okkara tjóð gjøgnum øldir. Seinni tíðir – og tá serliga tey seinastu 2-3 áratíggini – hava eisini til fulnar prógvað
skaldskapur sker inn á bein og vendur ranguna út á fólki. Í einum landi, sum stríðist fyri at yvirliva sum tjóð og at varðveita egið mál og mentan, hevur rødd tín týdning. Men í okkara vanahugsan skal Hanus G.
Føroyar eru eitt litríkt land, og vit eru serstøk tjóð. Søgan um ein døgurða í Kirkjubø fylti fyri stuttum nógv í miðlunum, og tað er helst skrivað upp í leypar um hetta mál. Í kaffisteðgum kring landið
