foreldrini hvønn dag, ger, at vit alt fyri eitt kunnu taka atlit til tað sum foreldrini hava upp á hjarta viðvíkjandi gongdini á stovuni, trivnaðinum hjá barninum o.s.fr. Nakað av tí vit hava á skránni er:

staðið øðrum sum góð fyrimynd. Nú hesin rundi starvsdagurin verður hildin, vita vit, at familjan av hjarta fegnast saman við Hjørdis, eins væl og starvsfelagar og onnur, ið onkursvegna hava krossað hennara

leiðsluni – um at fokusera upp á høvuðsuppgávuna hjá Kringvarpinum. Henda uppgávan krevur eitt bankandi hjarta og vilja til at fáa stovnin aftur í oddin fyri fólkaræðinum og at lyfta hin føroyska mentanararvin

fyri føroyskar hjartabarnafamiljur og avvarðandi. Rólant Biskopstø, ið sum 14 ára gamal fekk nýtt hjarta, fer at greiða frá, hvussu hann upplivdi hetta og um, hvussu lívið hevur verið síðan. Eisini fer

enn fyrr. - Øll sum kenna meg vita, at eg eri ein borgarligur politikkari við einum sera sosialum hjarta. Eg havi ikki kúvent í politikkinum, eg reki. Tað er bara flatskattamálið, sum hevur givið fólki

Eitt heilt serligt við hesum løtum er at minnast aftur á signaðu borðbønir hansara, har hann úthelti hjarta sítt fyri ásjón Harrans í ákallan, bøn og tøkk. Hann var ein Guds merkis­maður, ein andaligur vegleiðari

Toke var farin at baga eitt og annað, og hóast Ruth og tey ikki vildu av við hann, hevði hon ikki hjarta til at lata hann liva við sínum brekum og óivað pínslum, sum hann ikki dugdi at siga frá. Hann skuldi

hjartað var so illa fyri, at einasti útvegur var at fáa nýtt hjarta. - Eftir hetta fylgdi eitt hav av kanningum at tryggja, at eitt nýtt hjarta passaði so væl til mín sum gjørligt, at minka sum mest um vandan [...] av at lata hjarta, so at eg kundi sleppa at liva víðari. Rólant sigur, at tað er loyniligt, hvaðani hjartað kemur. - Tað einasta, tey vilja siga mær, er, at talan er um eitt ungt, sterkt hjarta, sigur hann [...] nakrantíð um at tú hevur eitt fremmant hjarta í tær? - Kanska eg gjørdi tað í fyrstuni. Hetta er ikki hjartað, sum mamma mín bar í móðurlívi. Men nú er tað bara mítt hjarta. Tað er ógvuliga stórt at hugsa um

eisini blivið meira alment umvegis sosiala netið. Tíðin er farin frá, at tey, sum høvdu okkurt upp á hjarta, hugsaðu seg um, skrivaðu tað niður, sendu tað við postinum og fingu tað í bløðini. Nú er ógvuliga