fingu vit so aftur okkara vanliga familjusamband, har tú var samlingspunktið hjá okkum øllum. Títt lív lagaði seg soleiðis, at tú altíð var klár til at hjálpa øðrum.Tú tonkti sjáldan uppá teg sjálvan,
sangur dró okkum innar á ungdómsmøti og til onnur tiltøk. Gjøgnum allan uppvøksturin og alt mítt vaksna lív hevur Frelsunarherurin verið ein føst býarmynd á ólavsøku, vanligar sunnudagar og til onnur átøk. Og
omma segði: Dóttir mín!) Gloym ikki tað, ið eg læri teg, lat hjarta títt goyma boð míni! Tí langt lív og mong ár at liva og frið skulu tey geva tær í ríkum máli. Lat ikki kærleika og trúfesti víkja frá
Tú fór, óhappi hendi og tú læt lív, bert 19 mánaðir aftan á, at pápi tín lat lív av herviligari sjúku, bert 57 ára gamal. »Hørð eru lívsins kor«. Seinastu tíðina av lív-in-um var tú sera hugtikin og spældi
síðani einsamallur um alt viðlíkahald, konservatorarbeiði til framsýningarnar, umframt at hann við lív og sál tók lut í merkingini við fylgissveinasendarum av hvali og kópi, og tá sýnir skuldu takast av
starvsfelagi, tí hann var sosialur og góður at tosa og vera saman við. Hann gørdi sítt til at fáa lív og ró í eitt annars stressað arbeiðspláss. Øll starvsfólk vóru góð við Knút. Saknur er í honum. Friður
møtir. Karen kom við sínum góða og lívsfríska vitnisburði um Jesus og samanbar ofta okkara andaliga lív við sínar plantur, sum hon passaði við stórum hegni (hon hevði sokallaðar grønar fingrar). Um planturnar
Góða Jórun, nú ert tú farin um sýn, og vit, sum eftir eru, liva víðari. Dagligdagurin livir sítt egna lív, og vit fáa ikki steðga tíðini. Hóast lívsins háttalag ikki altíð er lætt at skilja og enn minni at
og ikki minst fyri tykkum Elinborg, Lív og Monu, at síggja dagamunin. Sum pápi var tú professionellur. Tú legði mær stovugólvið á tá í 1980-unum, og sjálvandi var Lív við tær. Sum heilt lítil vildi hon [...] øllum livandi, líka frá torvatrøllum til kaninir. Alt skuldi fáa frið og sleppa at liva sítt egna lív. Sjálvur fekst tú eina lagnu, sum mangir aðrir føroyingar ? tíverri ? máttu ígjøgnum. Minnist tá vit [...] pabba út har uttanfyri, uttan hon kom við. Og bleiv Jóhannis kanska nakað leingi við hamaranum, kundi Lív taka hamaran, meðan pausa var, og loypa avstað út við honum, tí hon vildi hava pabba út aftur, út til
ið hann hevði gjørt tónleikin til og útsett fyri kór. Eitt sera vakurt punktum fyri eitt væl livað lív hjá einum góðum manni, ið veruliga gjørdi mun í mínum lívi. Takk fyri alt tað, tú vart fyri meg, Jóhan
