og kundi royna mítt týska. Tað gekk ikki altíð eftir bókini, tí tá eg kom inn á brúnna til hansara ta einu ferðina heilsi eg á gøtutýskum: »Wo geht es?« og hann svarar: »zum Reykjavík«. Eg ætlaði at siga:

USA. – Har vóru vit fleiri ferðir, sigur Lars og sipar til túrarnar saman við konuni Brynhild. – Ta einu ferðina ringdi eg til dóttrina Maritu, sum tá arbeiddi fyri SAS í Keypmannahavn, og bað hana

stað til eina myndatøku. Myndamaðurin ger seg til reiðar og eftir nakrar royndir er hann nøgdur við ta stórslignu myndina: Maðurin úr tí vestasta húsinum í Gásadali er avmyndaður við tey norðastu húsini

krossa fingrar fyri, at tú ert opin fyri at umhugsa eisini aðrar møguleikar fyri íløgur enn bara í ta ætlan, tú hevur lagt fram í fyrstu atløgu - og/ella at ætlanin kanska skuldi fingið ein eitt sindur

føroyingar og útlendingar, sum hava lagt sálina í at gera hetta granskingararbeiðið til lítar. Kom til ta niðurstøðu, at sjálvt um eg hevði lítlan hug at svara eini niðursetandi blaðgrein um okkara kannin

oman í Varðahjallin og Steinahjallin jólanátt. - Tað hevði verið forvitnisligari, enn at hanga her ta líðilangu nátt. Jólamaðurin úr Hammerfest gjørdi eitt hopp út á gólv, fór við vættrunum og guvuni út

hending, og hann refereraði ofta sarkastiskt til henda barokka tilburðin vid orðunum: ?Ja, tað var ta ferðina, tá ið sjálvsstýrishetjurnar vildu drepa meg harnorðuri!?, - men kortini lat hann seg hvørki

nir og forðingarnar vóru heilt einfalt ov stór. Tískil mátti annað mál setast. Teir komu síðan til ta niðurstøðu, at bestu ráð vóru at stovna keypsamtøku. Um hetta mundið vóru nógvar rørslur í Bretlandi

og aðrar líknandi havi eg hoyrt frá fólki, sum hava ferðast í Thailandi. Tað passar eisini fínt við ta mynd, sum Thailand ynskir at geva sær sjálvum í t.d. ferðafólkatilfari - the land of smiles. Tað er

i mjólkarframleiðslu, sum ognarmaðurin (landið) hevur latið teimum tað fjós, neytini eru í til, og ta nývelting, sum skuldi givið neytunum føroyskt fóður, men sum tó ikki hevur givið nakran vøkstur í grasnøgd