smágentan liggj aá knæ. Tær vaksnu við pannuni trýstari fawst at plátuni, har sjálvur kletturin, sum Jesu likan lá á verður sagdur at vera aftanfyri. Tað man hava tókst hesi lítlu ío so leingi, tí hon hevur

hava tey góðu tíðindi ljóða. Men nú er tíðin við at renna út, tað hevur skund at verða bjargaður. Jesu afturkoma er nær fyri durum. Hvussu nær, veit eingin. Men tíðartekini fyri afturkomu Harrans eru týðilig

kirkju 18. juni 1989. Við hesa gudstænastu varð biðið m.a. soleiðis: »Almægtige, evige Gud, vor Herres Jesu Kristi Fader! Vi beder dig, at du vil give os trofaste, fromme forkyndere og lærere af dit ord, og [...] Helligånd bevare dem, som du giver os, i den rette og sunde lære, dygtiggøre dem til frimodigt at forkynde Jesu Kristi Evangelium og gendrive al falsk lære, og til i et helligt og ulasteligt levned at ære deres [...] yvir og verja. Í lestrinum hjá Marjun Bæk til »Boðanardag Mariu« skrivar hon Guðsspottandi um føðing Jesu Krists, beint ímóti tí, sum skrivað stendur. Hetta, sum er grundstøðið undir kristnu trúgv og læru

staður á Jesu døgum. Steinarnir tosa Arbeiðsmenn komu fram á bústaðin seinasta summar, men tað var ikki fyrr enn í hesum mánaðinum at fornfrøðingar komu fram til, at hesin kundi vera frá Jesu døgum. Ikki

Skráin er fjølbroytt við solosangi, duett, kvinnukóri og blandaðum kóri. Av sangum kunnu nevnast »Pie Jesu« eftir Andrew Lloyd Webber, har Eivør Pállsdóttir syngur solo og duett saman við Jóhonnu Fonsdal og

mótsatta av, hvat stendur á øllum øðrum grøvum: "Hann er ikki her, hann er risin upp". (Matteus 28,6) Jesu Kristi deyði og uppreisn eru tær størstu hendingar í mannasøguni. Apostulin Paulus skrivaði: "Og er [...] um æviga endurloysing. Men við hvørji grund vónar hann. Grundin til vónina botnar eina og aleina í Jesu Kristi uppreisn. Skal menniskja liva av nýggjum? Tann stóri spurningurin gjøgnum tíðirnar hevur verið: [...] trúgv á meg" (Joh.ev.14,1). Vón okkara um ódeyðiligleika er baserað eina upp á Kristus. Bíblian viðger Jesu uppreisn sum eina hending, sum kundi merkjast av teimum fysisku sansuum. Hon víðvíkti eyguni, tí

Ein sera hátíðarlig løta, hendan skýmingin jólaaftan, meðan vit í oyðimørkini fluttu okkum aftur til Jesu føðing, sigur Alma Bjartalíð. Jólini verða mest bara hildin jóladag har niðri, greiðir Alma frá. Tað

Testamenti, sigur hann. – Hugsanin kann tulkast nakað soleiðis: Eins og deyðin hevur mist broddin við Jesu Kristi uppreisn frá teim deyðu, á sama hátt hevur einhvør veruleiki um eitt ævigt Helviti mist sína

fram at, tí tey sum høvdu betri førleika sluppu undan honum. Bøgesvang vendi hesum á høvdið og tók Jesu orð bókstaviliga og ivaðist í um maðurin vildi vera frískur. Kanska var tað behagiligari at liggja

bíligari. Ei heldur ein verkstaðseigari, sum ikki vil loysa eina uppgávu fyri ein kunda. So hví í Jesu navni hava vit hetta á almennum hondum, tá hetta kann gerast á privatum hondum.« Bjørn á Heygum um