hevði Øssur Dalbúð og Odd Højgaard við frá byrjan, tá B1908 tók ímóti Herlev. Tá ein stórur tími var farin var heimaliðið aftanfyri 0-2. Men Øssur Dalbúð birti eina vón hjá B1908, tá hann løtuna aftaná 0-2
trúføst í hesum kallinum á flatlondum, og tað gera tey framvegis, hóast leiðslan í Kristnastovu er farin á yngri herðar, og tey bæði eru flutt út í Ganløse at búgva. Gávurnar at yrkja og at komponera og
ferðafólk, sum bíðað. Uttan iva er ferðafólkatalið minkað eitt sindur, tí onkur setist aftur og onnur eru farin við Norrønu.
Tað sær út sum, at javnaðarflokkurin er rættuliga farin í hernað mótvegis tjóðveldisflokkinum, og serliga formanninum Høgna Hoydal. Vápnini eru ongantíð nóg ljót ella skitin. Hampafólk øtast og undrast
skerjingar á Klaksvíkar Sjúkrahúsi, og longu nú eru tvey av løgtingsfólkunum hjá fólkaflokkinum farin á barrikadurnar. Úttalilsini hjá eitt nú Jógvan við Keldu um samtarvsfelagan í Tinganesi, Helenu Dam
blíva verandi í Grønlandi nakað væl afturat. Men longu í 1902 eru tey aftur í Føroyum. Eyguni eru farin at bila hjá Johan, og kanska heilsan eisini, tí longu í 1907 er Johan deyður. Tá fór Amalia at fáa [...] privatskúla, sum nógvir vóru í Havn seinast í 19. øld og fyrrapartin í 20.øld. Amalia var longu í 1887 farin at hava privatskúla, men hon gavst í 1890, tá ið hon fór til Grønlands. Men eftir, at maðurin er deyður
dýrgripur, eitt stórverk. Kanska eitt av týdningarmestu verkum, ið komið er út í Norðurlondum, og hon er farin víðari um enn flest aðrar bøkur. Har verður greitt frá íslendskum bónda, Bjarti í Ljósagerði, ið setur
frustrerað. Tað er manningin á okkara størsta fiskiskipi, Atlantic Navigator, í Klaksvík, sum er farin at rassast. Atlantic Navigator hevur ligið við bryggju í tríggjar vikur, men enn frættist onki um
fleiri góðar løtur og upplivingar, skrivar trúboðin.fo. Hon er eisini glað fyri dagføring, sum er farin í gongd av Ørkini, við at fyrsti triðingur av vindeygunum eru skift. Restin verður skift komandi vár
samráðingarhøvi, uttan at fáa nakað burturúr fyri Føroyar. Eg haldi, at tíðin er so væl og virðiliga farin, tá ið vit føroyingar ferðaðust burturi í øðrum londum við biddarahattinum í hondini uttan at fáa
