Eg stilli upp, tí eg haldi at vit hava tørv á at raðfesta øðrvísi. Kjarnin í javnaðarpolitikki eru vælfungerandi almennar tænastur, so sum dagstovnar, eldraøkið, serøkið og so framvegis. Tað eigur at vera
Børnini skulu ikki revsast fyri at foreldrini ikki eru gift, og tað eru børnini, sum eiga at vera kjarnin í hesum máli. Og tá umleið annaðhvørt barn í dag verður føtt uttan at mamman er gift, so tosa vit
so Blaðmannafelagsformaðurin ikki slapp at leggjast á tey, eigur Jenis av Rana at greina nærri. Kjarnin og tann »itiligi« sannleikin í hesum máli er, at bara tú kanst blanda Várharra og eitt rímiliga stórt
partur av søguni er, at blaðmiðilin sum so er viknaður, sohvørt sum teldutøknin vindur uppá seg. Men kjarnin í øllum málinum er, at karmarnir kring privatu miðlavinnuna hava við sær, at hendan vinnan ikki hevur
Fylg mær! Hesi bæði orðini søgd av munni Jesusar munnu vera sjálv kjarnin í kristnu trúnni hjá mongum føroyingi. Orðini vóru samstundis tey bæði fyrstu, sum føroyski almenningurin fekk at hoyra úr filminum
(ofta krígsfangar) ella trælir (ofta gjaldstrælir).” V. ø. o finst Kristusar sáttardeyði – sum er kjarnin í kristindóminum – ikki í elsta evangeliinum. Tað er bert nakað, sum tey kristnu skulu hava funnið
Tore J. Bruvoll, gittar. Harafturat er bassspælarin Edvard Nyholm Debess við. Hesir fýra eru eisini kjarnin á fløguni, ið Jógvan Andrias gevur út um stutta tíð. Á konsertini vera spæld løg av fløguni. Tað
Kvinnuhúsið. Á fløguhúsanum skrivar Elin Reinert Planck, leiðari í Kvinnuhúsinum, soleiðis: »Kjarnin í vælferðarsamfelagnum er viljin til at hjálpa okkara medmenniskjum, tá ið tey koma illa
um frásøgn av jólasøgum, sangframførslur og felagssang. Tiltakið kemur at vara umleið ein tíma. Kjarnin er ein nissufamilja, sum sigur frá søgunum og sangurin gongur eisini fyri seg ígjøgnum tey. Nissuparið
filmar, hjúnaskilnaðir og tær avleiðingarnar, tað ber við sær …?Heimini, sum fyrr vórðu roknað sum kjarnin í einum samfelag, eru um at hvørva. Benadikt pávi segði stutt aftan á innsetan sína: ”Heimini og
