Brýnari var hann sum fáur, og tað var mangur maður, sum stakk inn á gólvið at fáa eitthvørt hvest. Var grind, var hann altíð í fremstu røð við sama handalagi. Men hansara størsta ítriv og hansara størsti áhugi

matarhátíðardagur við rættum úr føroysku náttúruni: lodna, sild, lundi, lomvigi, turkaður svartkjaftur, grind, spik og sjálvandi alt av seyði og mangt annað. Alt tilgjørt við virðing fyri siðaarvi og við einum

sum tað, ið Heðin Brú klárar við “Feðgum á ferð”, har hann innreiðir við orðunum: “Tað liggur ein GRIND á Sørvíksfirði.” Ella sum J.P. Jacobsen: “SOMMER var det.” Straks ERT tú bara har! Flokkurin Flokkurin

frumkenslan hjá veiðumanninum kemur upp í sjálvt ein asfaltføroying sum Hannis Martinsson, tá hann fer í grind. Hinvegin, sjálvsrættivísi smæðist nú ikki burtur í bókini. Heldur verður tað i løtum ein so ráðandi [...] drívmegi, at tú fert at ivast í, um bókin er eitt propagandarit fyri rættinum hjá føroyingum at drepa grind ella ein krimisøga. Pískaður stemningur Hvussu er og ikki, fær høvundurin sera hegnisliga flættað

Ein nýggj grind er nú funnin út fyri Velbastað. Roynt verður nú at reka hana til Havnar, meðan tann fyrra antin verður hildin til í Vestmanna ella í Vágum, upplýsir sýslumaðurin. - Vit hava júst nú fingið [...] fingið boð um, at fólk hava boðað frá grind út fyri Velbastað. Tann grindin verður rikin til Havnar, meðan tann fyrra grindin verður rikin til Vestmanna ella Vágar, upplýsir sýslumaðurin. Sambært sýslumanninum

og hagreiddu hann, vísir Gutti á. - Teir hava róð út, flett, skotið harur, fleygað fugl, verið í grind, rænt egg og so víðari. Tað er rátt, ógvusligt og ekstremt maskulint - og tað snýr seg alt um mat

grónskan fekk meir at týða, enn kjøt og fiskur. Norðuri í Vági var gott grindapláss. Helvtin av allari grind fór sum jarðarhvalur til teir, sum jørðina áttu. Tað var ikki fyrr enn í 1832, at jarðarhvalurin fór

minni í Mykinesi, har hann júst hevði verið nakrar dagar. Og so kemur spurningurin: »Verður nøkur grind í Vágum í dag?« Eg havi fingið spurningin fyrr og noyðist enn einaferð at greiða frá, at tað veit

bara fólk, sum hava verið á skeið í at drepa grind, kunnu avlíva hval. Les eisini: Takkar fyri, at eingin leyp framav Men annars hava onnur loyvi at vera í grind, akkurát, sum vanligt. Tað eru bara tey, sum

halda ikki, at henda grindin fer at vera mint fyri tað hugnaliga, sum vanliga er yvir bygdini, tá grind leggur beinini. Tað vóru eisini tey, sum ikki tímdu at síggja leikin millum løgreglufólk og SS-fólk