All clear!« boðar lúðurin frá. Hurðarnar verða skræddar upp, og øll tysja út á dekkið at hyggja. Gud havi lov, vinur var tað. Eitt Catalina flogfar! Frøin var stór. Onkur veittraði. Hetta høvdu vit ikki

kann tað ganga , tá dómadagsspádómarnir frá fyrru helvt gerast veruleiki. Burtur eru allar ímyndir um gud­dómiligan skaldsligan íblástur, og vit eiga neyvan at taka hesar søgurnar fyri meir, enn tað, tær eru

seta lív í. Mong eru tey, sum hava sitið væl heima hjá teimum. Vit heilsa teimum við ynskjunum um Guds signing yvir tey og teirra. Jóannes

dagin, var norðrari á, men hevði neyvan sæð vrakið so lágt, sum tað fleyt í sjónum. - Tað var eitt Guds undur, at Hans Magnus varð bjargaður. Eg trúgvi, at tað bara hevði snúð seg um minuttir, til hann

kirkju. Gimmi nevndi, at á møtum í kirkjuni hoyrdist mangan vitnisburðurin frá Heina um, hvønn týdning Gud hevði í lívinum hjá teimum. Sjálvir kendi eg Heina og Ragnu frá óteljandi ferðum í Kalsoynnii. Her

stóðst av víðagitnu tekningunum í Jyllands Posten. Og fyri stuttum prógvaði hann síni orð, tá bókin Guder til alle kom út við enntá fleiri tekningum av Muhammed eftir Claus Seidel. Sambært Claus Seidel, prógvaði

síðani eru tveir høvuðsboðskapir: frelsarboðskapur og friðarboðskapur. Við frelsarboðskapinum sendi Gud son sín til Jarðar, soleiðis, at ein og hvør, sum trýr á hann skal verða frelstur. Hesi eru størstu

Við frelsarboðskapinum sendi Gud son sín til Jarðar, soleiðis, at ein og hvør, sum trýr á hann skal verða frelstur. Hesi eru størstu gleðiboð, sum nakrantíð hava ljóðað fyri mannaoyrum. Tey vórðu boðað

meinings- og miskunnarleyst verða tey rivin burtur, høg sum lág, rík og fátøk, ung og aldrandi. Hvar er Gud í øllum hesum, hoyrdist ein spyrja nú um dagarnar. Dagur var, tá eisini Hann misti, enntá sítt einasta

frá banni syndarinnar og deyðans og at so mongum, sum tóku ímóti honum, gav hann mátt til at vera Guds børn - teimum, ið trúgva á navn hansara. Vit mega taka ímóti honum eins og børnini, tá ið tey taka