øðrum liðum og íðkarum, ein kann læra av. Hetta er alt saman sera spennandi, tí tað er ikki á hvørjum degi, at íðkarar fáa høvi til bara at hugsa um venjing, hvíld og at njóta optimalar umstøður, sum sum at
eyðsæddar at svara uppá, tí at tær eru so burturi úr vón og viti, at her flættast ikki við. Vit sóu í Degi og Viku mánakvøldið 27. oktober, at bæði Bill Justinussen sjálvur og konufólk í Miðflokkinum bóru
at sleppa at brúka móðurmálið til at leggja rødd til ein føroyskan film – tað hendir ikki á hvørjum degi. Talan er eisini um eina super verkætlan, tí tað er av alstórum týdningin at fáa savnað saman og
varðveita gamla filmsarvin á talgildum miðili, er vanliga kostnaðarmikið og verður ikki gjørt á hvørjum degi. Grunnurin fegnast eisini um henda týðandi partin av Føroyskum Søgum, tí júst hetta ger, at okkara
vitja tey hvønn annan og ynskja gleðilig jól. Tá fæst eisini ein biti. Tíðliga, áðrenn tað lýsir fyri degi, ganga tey ungu við ljósum í hondunum húsanna millum og syngja jólasálmar. Hetta er ein vakur siður
Trupulleikin er, at vit ikki frammanundan hava fólk við hesum førleika, og at slíkur ikki fæst eftir einum degi, men at slík upplæring tekur tíð. Skipanin má mennast stigvíst, og gongd er í hesum máli. Í løtuni
fram, og mannagongdir skula tryggja, at hesi viðurskifti eru í lagi í nýggjum byggingum frá fyrsta degi. Reglur verða gjørdar, sum tryggja, at einstaklingar, stovnar og virkir ikki dálka. Mentan og lestur
gamlar, men ein sandingur sigur, at beinagrindin er av beiggja sínum, sum hvarv í 1961. Frá hesum degi verður Hannis Martinsson fløktur inn í eina røð av hendingum, sum hava træðrir aftur til skotska trolaran
gamlar, men ein sandingur sigur, at beinagrindin er av beiggja sínum, sum hvarv í 1961. Frá hesum degi verður Hannis Martinsson fløktur inn í eina røð av hendingum, sum hava træðrir aftur til skotska trolaran
Hansen, at bátapláss er nakað mann arbeiðir við í løtuni, men at hetta ikki verður loyst eftir einum degi.