sakna hetta. Tað er ringt at siga, hvussu tað verður, men tá eg verið eldri fari eg kanska at sakna ta friðar­liga umhvørvið og tað vøkru náttúruna. Her er er barna­vinarligt. Eg havi ikki hugsað so nógv

har tey bara bíðaðu eftir boðum frá Missiónini. - Tað runnu nógvir undarligir tankar gjøgnum høvdið ta vikuna, eftir gíslatøkuna, og vit sensureraðu okkum í okkara samskifti, tí vit vildu ikki, at tey heima

seta hana í verk; men skuldu vit onkuntíð fingið tílíkar politikarar, so fáa teir einki gjørt uttan ta vitan, sum eitt rannsóknarskip savnar. Hyggja vit at teim­um stóru ferðandi upp­sjóvar­stovn­­un­um

nær sløkkjast kundi fyri andingartólinum. Omma, abbi og mostir sluppu eisini at siga farvæl fyrst. Ta seinastu løtuna vóru bara vit foreldur og systkin hjá Katrinu. Tað kann ikki lýsast við orðum, og alt

620N í Havn fekk tað hugskot at gera eina líknandi ferð til Skotland. Hetta varð gjørd í samband við ta ferð, sum ferðamannastovan skipaði fyri til oljumessuna í Aberdeen, og har pláss vóru í flogfarinum

ferðir ætlað at tikið lívið av sær, áðrenn hon – kanska heilt frá sær sjálvari av trongd og trega – tók ta endaligu avgerðina. Aftaná henda syrgiliga deyða Anniku flutti Johan Hendrik til Havnar at búgva. Eina

jarðarferðini, til Hans Pauli var komin í land í Vági. Í staðin fyri at hitta eina fegna konu, mátti hann ta tungu leið beint til jarðarferðina hjá henni. Ein onnur sorgarsøga er tá ið pápi Hans Paula, Jóannes

leit¬orðum og øllum frá¬greið¬ing¬un¬um í bók¬stavarøð, um¬framt eftir evnum. – Men eg eri kom¬in til ta niðurstøðu, at frægast er at geva sendingarnar út í sama líki, sum tær vórðu út¬varp¬að¬ar, tí tað

soleiðis er skúladagurin av, áðrenn eg havi nátt at hyggja eftir klokkuni eina ferð. Á veg út gjøgnum ta sokallaðu hurðina (her kalla tey tað eina hurð, sum í veru­leik­anum bert eitt træpetti á nøkrum hongslum)

tekstunum, vóru ávirkaðir av síni egnu samtíð. Og at tað týðiliga sæst aftur í tekstunum. Men ógildar hetta ta kristnu trúnna? Nei. Líka so lítið sum menningarlæran ger upp við trúgv, tá hon heldur uppá, at lívið