Vælferðarsamfelagið førdi til eina broyting av aldargamla lívsmynstrinum. Frá at hava stríðst fyri at hava mat í munnin, fingu vit eitt samfelag, har pengar gjørdist ein alt meira týðandi partur av gerandisdegnum
Barnabata er tvífaldað. Facebook er á tremur við dulnevndum uppsløgum, har fólk biðja um hjálp til mat og brennievni. Kanska tað mest hjartaskerandi, vit hava hoyrt í tíðindunum hesa vikuna er, tá djarva
ekstremt. Í Danmark kunnu flestøll liva eitt sámuligt lív uttan at mangla tað mest elementera, sum mat, klæðir og íbúð. Spurningurin er so, um hetta er gott ella skitt, positivt ella negativt? Argumentið
tað greitt fyri mær. Benjamin fekk tá bara sondumat og kom tí aldrin sjálvur í samband við vanligan mat, og hendurnar vóru altíð kreptar av spastisiteti. Eg hevði onga vitan um, hvussu tallerkurin av spagetti
Jørgen Niclasen, landsstýrismaður í uttanríkismálum: - Vit eta sunnan mat her í uttanríkisráðnum, og so eru starvsfólkini farin undir at nýta tveir døgurðatímar um vikuna til rógving. Tey rógva á vágni [...] vinnumálum: - Her verður ikki gjørt nakað serligt. Frukt stendur á borðinum, um mann kann kalla tað sunnan mat. Men mann burdi helst tikið tað upp, tí hetta er eitt fínt initiativ. Eg havi kortini ongan hug at
politikarar standa í røð í bløðunum, fyri at vísa samkenslu við teimum gomlu í Føroyum, sum ikki fáa mat og neyðuga røkt. Tað skilji eg væl. Men tað sum eg ikki skilji, er, at hetta eru somu politikarar,
pengar uppá at fara út at hugna sær og fáa sær ein góðan bita, enn tey gjørdu fyrr. Tey bíleggja oftari mat út úr húsinum og halda oftari konfirmatiónir úti, ístaðin fyri heima. At talið av gistingum er vaksið
pengarnir ikki betri brúktir á dagstovnunum? So børnini til dømis kunnu fáa blæur, frukt ella heitan mat av og á? So vit foreldur sleppa undan at fara upp á hálvari nátt at smyrja matpakkar? Og so børnini
opið alt samdøgrið, so at øll tey arbeiðssomu og stressaðu, sum ikki fáa stundir at baka ella taka mat upp úr frystiboksina, kunnu sleppa at keypa breyð og mjólk allan sólarkringin. Vit mugu hava stundir
tað, so kunnu vit bara gera tað sama. Heldur enn at vit ganga hvør í okkara lagið og rudda ella gera mat ella okkurt annað óinteressant, so eiga vit nú at gera sum teir. Vit kunnu savnast, koma inn til hvørja