er at samla familjuna at sita saman við døgurðaborðið. Men tá valstríð, ítrottavenjing og kvøldskúli loyvir at vit sum familja sita við døgurðaborðið, so tosa vit um alt millum himmal og jørð. Hvussu
fremmandafólki. Elsta dóttir Johannes og Minu er Sunneva. Hon greiðir frá, at tá ið hon var barn, var skúli í bygdini. Fyrst varð skúlin hildin í eini vanligari stovu, men seinni varð ein skúlastova innrættað
nú mínir argastu fíggindar . Frá barns-beini hevði eg verið limur í hesum bólkinum. Hetta var míni skúli, mítt lív. John Eastmann segði ?tú mást gera tað soleiðist, tað finst ongin annar vegur.? Eg segði
til frælsi. Um orðið gerst frælst, ger tað menniskjuna frælsa. Háskúlin var jú í mong ár einasti skúli, sum konsekvent undirvísti á føroyskum! Soleiðis komu háskúlamenninir í sínum stillføra virksemi at
Petersen, verið lærari á Nesi, á Toftum, á Glyvrum, í Søldarfirði og í Lamba. Men nú, í 1871, varð skúli aftur settur á stovn, og Johannes Petersen, sum nú var næstan 60 ár, tók við aftur sum lærari í Nes
Vestmanna, Ellis- og demensheim í Vági, Skúladepil við Marknagilsvegin, Byggingin við Stórutjørn, Skúli í Hoyvík - umframt nógv sethús og nógvar aðrar kommunalar verkætlarnir og smærri verkætlarnir fíggjaðar
gongd í kommununi. Men tað er avmarkað, hvussu nógv øki kann nýtast til byggilendi afturat. Nýggjur skúli Nógv annað er eisini hent. Bátahylur er gjørdur, fótbóltsvøllur eru breiðkaður, tveir barnagarðar
bági, men tað gjørdist heldur ein tvífaldur vinningur. Kanska meiri enn tað. Apropos skúlin, gamli skúli, frá 1886, so minnist eg enn tann dagin, eg var komin fram í sjálvan endan á føroyska stavraðnum.
Lestur Hoyvíkar kirkja: kl. 11 Ann D. Hansen Vesturkirkjan: kl. 11 Bergur D. Joensen, Sunnudagsskúli undir gudstænastuni. Argja kirkja: kl. 11 Heri Joensen. Sunnudagsskúli undir gudstænastuni. Nólsoy:
Lestur Hoyvíkar kirkja: kl. 11 Ann D. Hansen Vesturkirkjan: kl. 11 Bergur D. Joensen, Sunnudagsskúli undir gudstænastuni. Argja kirkja: kl. 11 Heri Joensen. Sunnudagsskúli undir gudstænastuni. Kvívík:
