koyrdi gravkúgv og var við í fleiri útbygginum eitt nú í Norðoyggjum, Mjørkadali og Sandoynni. Tá ið bóndin var burturi, var tað Jóhannus, sum tók sær av garðinum. Tá ið Sámal Jákup Lamhauge, sum hevði havt

reyðfiskarnar upp eftir stertinum. Ja, stórir vóru teir, og Jørgen kíndi við eygunum, somuleiðis sum bóndin ger við sínar bestu kýr ella sín besta seyð. “Hvar er livrarfatið?” spurdi hann, og so setti hann

so mangan verður bíðað til ov seint er, tá lógin er samtykt. - Landið fær onki fyri síni rættindi, bóndin kann selja uttan at eiga, men búnaðarstova og landsstýrismaður skulu gera nærri reglur, kunngerð

Sibiria, har deyðin var í durunum og altíð fyrst vitjaði børnini. Bóndin hevði sum heild einki eftir, sum húskið kundi liva av. Bóndin var nú í dýrastu neyð. Men hansara vónloysi fekk ongan útveg. Hann

verið við grótinum og tað kanst tú lesa um her: Vil gera stórt ídnaðarøki á Gomlurætt Annars hevur bóndin í Kirkjubø eisini eitt uppskot: Soleiðis verða allir partar vinnarar – Landið hevur ábyrgdina av

gjørt. - Men, eg kenni einki til gimasmakk. Heldur ikki, tá veðurlomb eru flett í november, sigur bóndin í Skemmugarðinum á Sandi.

við hetta og har næst eisini tí eg havi varhugan av at fá fólk kenna støðuna og halda at eitt nú bóndin í Íslandi ella Danmark »dugir« nógv betur at framala eitt nú seyða- og ella neytakjøt, tí tað er

kann privatiserast og gerast upp í pengum? Sjálvandi skulu vit skipa okkara ferðavinnu, soleiðis at bóndin ikki verður rendur um koll, at teirra virksemi ikki tekur skaða av ferðafólki, og soleiðis at náttúra

Seinni høvdu vit torv úti á Kambsenni, og krógvin hjá okkum er til skjals enn omanfyri har, sum bóndin hevur velt.Tað, sum vit smádreingir gleddu okkum mest til, var, tá ið vit skuldu fáa torvið heim

Eisini vóru onnur við til hátíðarløtuna, sum hava havt eitt hvørt tilknýti til verkætlanina, eitt nú bóndin, sum læt jørðina og formaðurin í hagastýrinum. Kommunan var eisini umboðað við nøkrum fólkum. Á