og var síðan við øðrum skipum. Andrias var sjómaður um ein háls, honum dámdi væl at flóta og hóast heilsan andøvdi móti einum harðbalnum sjómannalívi, so legðist Andrias ikki uppi, fyrr enn hann hevði [...] virðiliga eina hálva øld. Tá tú tosaði við Andrias um hansara ár á sjónum, so gekk ikki long tíð, fyrr enn steðgað varð á í vandasiglingini undir krígnum. Andrias sigldi nógv undir seinna heimsbardaga, og [...] mangan var, stikk tað øvugta av tí sum sum Andrias skilti við eina skilagóða lívsleið, so nartlaði tað ikki burtur av kærleika hans, heldur tvørtur í móti. Andrias hevur lagt nógv góð klípi í mítt lív og

fyrr enn í 1990, tá ið vit fluttu norð í Jørundsgøtu at búgva. Sigur ein Christian, so má man siga Andrias, tí tit báðir vóru saman nærum hvønn dag og tykkara vinaband var sjáldsama sterkt. Soleiðis hevur

æviskeið, sum hevur sett síni spor – bæði á ein og annan hátt. Foreldur hennara vóru Dagmar og Hans Andrias Nielsen. Hetta vóru dugnalig og evnalig fólk, sum góðu mammu míni góða grund at byggja á. Hon var

Í FF-blaðnum náddi eg at hava fimm partar av hugtakandi søguni hjá 100 ára gamla fiskimanninum Andrias í Tarti í Oyndarfirði, og hevur henda frásøgnin verið stak væl umtókt. Tríggir partar eru eftir,

býr í Havn, Anbjørn, sum hevur búð á Sandi, men tey seinastu árini hevur hann búð í Danmark, Mads Andrias, sum hevur búð í Miðvági, men hesi seinastu árini hevur búð í Noregi, Marjun, sum býr á Sandi og

ára gomul. Kathrina og Ásmund, sum var úr Skopun, giftust í 1948, tey fingu trý børn, Nannu, Jákup Andrias og Kajsten. Har eru komin bæði ommu/abbabørn og langommu/-abbabørn. Kathrina var gumma mín. Hvat

fingu nógvan góðan, føroyskan bita, tá man var langt heimanífrá, og ikki at gloyma Heidi, Torben og Andrias. Tøkk skulu tit øll hava fyri dyggan stuðul í hesi sváru tíð. Tankar mínir fara eisini til tykkum

at fortelja nýtt úr Grønlandi, Danmark og eisini hvussu tað gekst teimum nærmastu í bygdini. Tá Andrias (ein abbasonur bróður tín) var á rannsóknarferðini Galathea 3, vóru vit hvønn dag á netinum og lósu

tímanar, men eri glað fyri, at tú hevði tín vinnmann, Andrias, har hjá tær har á Sønderborg Sjúkrhúsi, tað hevur heldur ikki verið lætt fyri Andrias at missa sín vinnmann, tit vóru vinir frá 1. flokki av [...] og báðir búðu í Sønderborg, blivu pápar sama dag, ja tit báðir høvdu nógv saman, og seinni, tá Andrias fekk ein son, og tú stóðst faddur til lítla Emil, tað var tú eisini so stoltur av Robert.. Soleiðis

hon mammuna, beint áðrenn hon varð fermd, tá tók hon húsið uppá seg, saman við sjúka beiggjanum Andrias og kláraði tað til fulnar. Tað hevur ikki verið nemt, og tað var tað ikki sambart henni sjálvari