leveraði tað, mann bað um. Vit fingu eitt sera gott vinalag eftir tíðina í landsstýrinum og høvdu javnan samband, og var hann til tað seinasta altíð til at heita á og góður í ráðum við sínu stóru vitan

gekk leiðin til Keypmannahavnar, har tú eisini búsetti teg tvey ár seinni. Hesa tíðina sóust vit javnan, og altíð vart tú so jalig og skemtingarsom. Seinni fórst tú undir útbúgving og gjørdist korrespondentur

otium, saman við unnusta sínum. Johanna var trúgv; hóast hon hevði lagt arbeiði frá sær, var hon javnan inni á gólvinum hjá okkum; og tá fingu vit altíð eitt hugnaligt prát saman. Mikudagurin 18. juli

systirin, Judith, sum býr á Strondum, eftir á lívi. Mamma og Judith sóust ikki so ofta, men tær høvdu javnan drúgvar samrøður í telefonini. Mamma fortaldi mangan ymiskt frá sínum barna og ungdómsdøgum í Gøtu

fótbóltsliðið TB honum nær at hjarta. Hann var ein íðin kirkjugangari, og tað seinnu tíðina vitjaði hann javnan samkomuna Vitnið í Hvalba. Vit drýpa høvur í takksemi. Gud vælsigni minnið eftir okkara kæra Kaj [...] var ein trúfastur soldátur í samkomuni. Tey síðstu árini var heilsan ikki góð, og vit vitjaðu hana javnan,og tað var altíð hugnaligt at støkka inn á gólvið hjá henni. Hóast aldurin var høgur, so var minnið

á mastrartoppin. Og nústani, nú hann er farin, varnist eg, at hasin gamli cowboyjakkin, sum Sonja javnan gongur og rokast úti í havanum í, júst er tað plaggið, sum Jógvan varð latin í, tá hann saman við

síðstu 11 mánaðir hevur hon verið á Ellisheiminum. Felagar mínir úr Frelsunarherinum í Vági vóru javnan og høvdu andakt har. Ein teirra segði mær at Poula Oluffa við skelvandi og veiku rødd síni segði:

tørvurin vaks, so hvørt sum Havnin vaks. Heilt fram til miðskeiðis í áttatiárunum spældi Johan Johansen javnan til guðstænastur í Havnar kirkju, og í mong ár var hann álitið í kapellinum á Landssjúkrahúsinum

eingin sjúka og pína er. Tú vart eisini so otrúliga nógv knýttur at foreldrum okkara, og spurdi tey javnan, um tað ikki mundi vera gott í himlinum - tí har var eingin sjúka, og har høvdu øll tað gott. Tú

at trygdin á sjónum var ein heilt onnur, enn hon var bert fá ár frammanundan, tá slíkar vanlukkur javnan hendu. Men við Stella Argus fingu vit enn einaferð váttað tær umstøður, sum okkara fólk hevur livað