gestablídni, hugni og hjartarúm. Kári var ein úrmælingur á nógvum økjum. Hann visti nógv um søgu og mentan, var áhugaður í útbúgving og skúlaskapi, hevði stóran áhuga í landbúnaði og samfelags-viðurskiftum

Hann var skúlamaður burturav og nógv ár studentaskúlarektari. Kjølv Egeland hevði stóran áhuga fyri mentan og var sera virkin í tí sum nevnt var Distrikts Norge, ið stríddist fyri, at ikki alt mentunarvirksemi

Fornanum, kom at vera eitt trygt og fjálgt heim at vaksa upp og mennast í, á tremur av føroyskari mentan og vísdómi. Eg kom at kenna Jógvan Sofus, eftir at hann var uppilagstur. Men hann søkti sjógvin dúgliga

og Heimamissiónin hoyrdu saman í hansara hugaheimi. Stóran áhuga hevði hann eisini fyri føroyskari mentan og siðsøgu. Meðan kríggið er uppá tað harðasta í 1942, fær hann læraraprógv og er lærari ymsastaðni

eisini frá. Ingrið var áhugað í ymiskum, millum annað hondbólti, føroyskum dansi og aðrari føroyskari mentan. Fleiri mánakvøld hava vit í bindiklubbanum roynt at sett orð á, fyri at skriva nakrar reglur, men

egnari hjálp megna at lívbjarga sær ella á annan hátt eru sperd. So kundu bøkur vera bøkur og mentan vera mentan, so galið tað vildi. Og júst hetta, hendan eginleika, sum als ikki er so sjálvsagdur, sum hann

Skúvadali. Eisini skipaði hann fyri hugnakvøldi undir heitinum “Santa Jørunds Gildi - lykilin til mentan, upplýsing og framburð” og savnaði soleiðis stóra mongd av peningi til skótaarbeiðið í Klaksvík.

Greinar 1979-2011 er eitt víðfevnt og djúptøkið íkast til kunnleika og orðaskifti um føroyskt mál og mentan frá einum av fremstu málfrøðingum okkara. Eivind Weyhe hevur í starvi sínum á Fróðskaparsetri Føroya [...] laðað upp í vitan okkara um ein langan repil av málsligum og skaldskaparligum evnum í føroyskari mentan og styrkt støðið undir framhaldandi føroyskari gransking.” Henda bók upp á 662 blaðsíður vísir ein

hon hoyrdi til, er við at doyggja út. Við henni og teimum er ein partur av føroyskum siðaarvi og mentan við at fara í søguna. Mia var ein av teimum, ið legði til í familjuni, nærumhvørvinum og í samfelagnum

lokna miðnámsútbúgving valdi at flyta til Føroya at læra meira um títt móðurland, familju, mál og mentan – tá vóru omma og abbi eyka stolt og glað. Vit tóku ímóti tær vesturi í Vágunum, har øll gingu við