er, og vit kunnu gleðast um, at Kristus er risin upp frá deyðum. Gleðiboðskapurin ljóðar kring okkara land og kring heimin. Hóast tað ikki ber til at savnast í kirkjum og samkomuhúsum, so ljóðar gleðib

Himlens Land, der staar han paa den gyldne Strand og venter der, dem han har kær; mit Barn, tænk paa, find Fader der. Der Fader sine Børn da ser og Søstre finder Brødre kær, i Himlens lyse land de er for [...] Varð­berg, sum hann var parta­eig­ari í. Hann var eisini nevndarlimur í mong ár. Sofus Poulsen, okkara umboð í Aberdeen í eina hálva øld, greiðir frá, at Varðberg kom hagar í oktober 1946 og var vakrasti [...] góðum útsýni, einki hús í námind av honum, men so er ikki nú. Okkum untist ikki at eiga og kenna pápa okkara; ta lagnu hava so mong verið fyri. Men ein er, sum aldrin gloymir tann faðirleysa; hansara lyfti

fáa at vita, um ella nær eitt barn flytur bústað, sjálvt um tað kanska enntá flytur til eitt annað land. Pápin hevur ikki rætt at kunna seg um, hvussu tað gongur við skúlagongdini, hvussu tað gongur í [...] eftir slíka avgerð, skal hann í veruleikanum eisini keypa seg til. Tí meðan foreldur í grannalondum okkara býta ferðakostnaðin, er tað í føroyska førinum soleiðis, at pápin skal rinda allan flutning í sambandi [...] til barnið, ið harvið hevur krav uppá bæði foreldur. Og lat okkum gera sum í framkomnu grannalondum okkara, har dómararnir kunnu velja at lata bæði foreldur hava tann sokallaða foreldramyndugleikan, um tey

skap í Norðsjónum til 1976. Eftir nógv ár – nærum eitt heilt lív – á sjónum valdi Páll at »koma í land«. Hann hevði tænt fyri seg á sjónum og lívið burtur frá konu og børnum hevur ikki altíð verið lætt [...] saman við síni lívsleið ger hetta hann til ein sera vitugan og tolnan mann. Vit hoyra aldri pápa okkara tosa negativt ella fordøm­andi um nakað ella nakran og tað ger hann til nakað heilt serligt. Hann

Menninir í Páll Finnur Páll halda, at MíttLand beinleiðis hevur stolið. – Í okkara heimi er talan um stuldur, har fyriskipararnir av festivalinum brúka millum annað okkara vøru fyri at tjena sær nøkur oyru, sigur [...] Beint uppundir festivalin MíttLand í Keypmannahavn fyrsta vikuskifti í september, góvu fyrireikararnir av festivalinum út eina fløgu við heitinum »Kendar Røddir: Sangir vit elska«. Á hesari fløgu vóru [...] ikki hesaferð. Og menninir í Páll Finnur Páll eru alt annað enn blíðir um hendan leistin, sum MíttLand hevur valt. – Hesin leisturin, sum Míttland hevur valt, vísir júst hvønn hugburð fyriskipararnir hava

í 1992 hevur kravið verið, at eitt land er ein sjálvstøðugur statur, fyri at gerast limur í IOC – altjóða olympisku nevndini. Tí mál Pál Joensen svimja fyri eitt land, sum hevur eina NOC – olympiska vi [...] Til heimsmeistarakappingar- og europameistarakappingar er Pál Joensen okkara stóra hetja og ítróttarvón, og hevur hann svomið fleiri heiðursmerki heim til Føroya. Tað er risastórur heiður at vinna heiðursmerki [...] upp­loyst í 1991, men hesi 12 lýð­veldini høvdu enn lið saman í 1992. Baltisku londini, Estland, Lett­land og Litava høvdu tá fingið olympiska viðurkenning, men hini 12 lýðveldini, Armenia, Azerbadjan, Hv

familju­limum. Lilja er yngst av trim­um syskjum, og hon er slóð­brótari. – Eg eri tann fyrsti í okk­ara familju, sum fer á uni­versi­tetið at ganga. Mamma er frisør og pápi maskin­meistari, og eingin av [...] hyll. Hon veit, at vinnu­lívs­rætt­ur og vinnubúskapur eru hennara fak. Men av­gerðin um at fara av land­in­um brýtur mørk hjá tí 19 ára gomlu gentuni, sum altíð hevur búð heima hjá for­eldr­unum. – Eg havi [...] elski Før­oyar og fólki her, men arbeiðs­møgu­leik­­arnir verða avgerðandi. Men eg veit, at hetta er land­ið, har eg fari at búgva, tá eg verið gamal, sigur hann av­gjørdur. Einar kennir seg onk­urs­vegna

bant fólkið saman; og hetta hevur haft sín stóra týdning fyri mál okkara, fyri kvæðini, dansin, søgurnar, okkara heimligu siðir, alt okkara føroyska fólkalív. Men uppi yvir øllum hesum stendur kirkjan. Ó [...] at vit sum eitt sameint fólk í trúskapi og samhuga røkja og verja land okkara, at krossurin má standa uppi yvir øllum starvi okkara, og at vit í øllum lutum verða leidd og stýrd av anda Krists. J. Dahl [...] heilaga. Hesir báðir høvuðstættirnir eru í Ólavsøku okkara: hon er ein tjóðskapligur samkomudagur og ein kirkjuligur hátíðardagur. Nógv er í landi og fólki okkara, sum skilir sundur. Fólkið býr spjatt í oyggjum

ini. Móti atgerðarloysi og upploysn. Veruliguføroyar krevja, at leik sum lærd ásanna viðbrekni í okkara lítla búskapi, at vit seta tering eftir nering. Neyðugt er, at vit vilja tað sama saman. At etableraðu [...] hægri støði. Men soleiðis gjørdist ikki, tvørturímóti. Mørkini, sum skuldu ruddast burtur millum lands- og lokalpolitikk eru sjónligari enn nakrantíð. Keyp og søla í korridorunum er meginreglan. Visiónirnar [...] kjalarvørrin hjá andstøðuni er ábyrgdarleyst. At sita í sjálvdrátti og viga grín er byggir heldur ikki land. Ístaðin fyri politiskum projektmakaríi, har samfelagið gerst eitt experimentarium hjá summum, so

í arbeiði sínum, og her hugsi eg kanska serstakliga um skúla okkara, um unga ættarliðið, um rithøvundar og ikki minst um fjølmiðlafólk okkara. Okkum vantar framvegis orðabøkur av ymsum slag, og vit fara [...] í dag hava vit fingið eitt væla amboð at menna og prýða mál okkara, sum er høvuðstreytin fyri ? ja, sjálvur hjartatátturin í ? samleika okkara sum tjóð. Tað mugu vit ongantíð gloyma. Hetta verkið, ið nú [...] Djurhuus meginskaldi til Hammershaimb próst, sum legði lunnar undir skriftmál okkara, og sum vit av røttum nevna málfaðir okkara: Fáir finnast frægir her á foldum, følnar, sprettur ævugt ætta fjøld, flestra