aftur inni á gólvinum í Geil, át døgurða við okkum, og fró vóru vit øll at síggja okkara gamla vinmann aftur. Óivað vitjaði hann eisini Djurhuus og takkaði honum fyri síðst. Tá bróðursonurin, Janus skald
til tann einstaka læraran, ið hann ikki sær sum tann stranga arbeiðsgevaran, men heldur sum ein vinmann ella eina vinkonu, ið vil hjálpa tær á leið. Hesi ár hava fyri meg, og vónandi eisini fyri mínar
við tí fyri eyga at byggja skuldsetingar upp ímóti John. Til dømis hevur hann roynt at fingið ein vinmann okkara at melda John fyri at hava neyðtikið konuna. Hesi ráðagerð vildi hesin maðurin als ikki luttaka
og føðidato á báðar armarnar. Hví tatoveringar og fert tú at fáa tær fleiri? – Eg havi ein góðan vinmann, ið dugir ótrúliga væl at tekna. Hesar má eg hava á kroppin, tí mær dámar væl tekningar. Eg havi
skuldi vera ein dag í Rostock í Eysturtýsklandi saman við pápa mínum, sum skuldi vitja ein gamlan vinmann og konu hansara. Uttan at kenna serliga nógv til Rostock, burtursæð frá at hann var ein av fremstu
fyrireikingarnar til túrin verið í gongd; drúgt samskifti hevur verið millum Gianfranco í Italiu og vinmann hansara í Føroyum, ið hann hitti á kajini í Scrabster á sinni, John Dalsgarð, sum er formaður í nevndini
deildini, Teitur lá á á Ríkissjúkrahúsinum. Áðrenn hann fór til Danmarkar, ringdi hann til sín góða vinmann og systkinabarn og greiddi honum frá um støðuna. - Eg ringdi til hann, beint áðrenn eg skuldi vestur
eyðkennini, sum kravdust fyri einari lokalsøgu. Undan útgávuni av Barnaminnum 1 og 2 læt Petur Jacob vinmann sín lesa handritið ígjøgnum. Tað gekk kortini rúm tíð, til hann varð liðugur við hetta. Men ein dagin
tíðina. Henda oyggin stendur ikki aftanfyri støðini, tey annars hava verið, tvørturímóti! Havi ein vinmann, ið hevur vitjað fjøll kring allan heim. Hann gjørdist heilt ovfarin av at koma niðan á Gluggarnar
í býnum og gera ting, sum øll onnur gera. Men eg havi tað andaliga hjá mær, sigur Petsi. Umvegis vinmann Petsi smílir og trekkir kroppin saman, tá hon skal greiða frá um, hvussu øll søgan um hennara luttøka