Tað eru so tey, ið vísa á, at vit longu áttu at havt fyrireikað okkum til nýggju avbjóðingina, og summi bera ótta fyri, at vit longu eru ov sein á sjóvarfallinum. Í samrøðu við blaðið herfyri gjørdi kvinna
á útlendskum sendingum, skulu 70 mió.kr. til. Hetta er nógvur peningur, og tað er ikki løgið, at summi hveppa seg við. Men spurningurin er, um ein nógv minni peningaupphædd ikki hevði hjálpt munandi. Ein
politiska uppílegging. Men haðani og til at senda avboð til ein nátturðabita er eitt í so langt lop, sum summi helst vilja kalla smásinni. Í øllum førum kunnu vit seta spurnartekin við, um tað er rætt at vera
vit nú, tí eingin hevur viðgingið at hava hildið við týskarunum undir krígnum. Men tað gjørdu summi, helst eisini í Føroyum. Men tað tosaði man ikki um aftan á kríggið. Júst í dag er eitt ár síðani
At Tjóðveldi spískaði fullveldisretorikkin í fólkatingsvalstríðnum hevur fingið summi í Javnaðarflokkinum at ressast við. Onnur – teirra millum helst løgmaður sjálvur – yppa bara
og harvið loypa frá sínum egna politikki á økinum. Men vit eru á eini glíðibreyt. Tað er rætt. Summi halda tað vera ein trupulleika, meðan onnur halda, at glíðibreytin er púra nátúrlig og hevur verið
hjálpa við at taka nøkur fá flóttafólk hendanvegin. Eingin tosar um »at lata slúsurnar upp«, ið summi so forhánisliga siga, tá tosið kemur um at hjálpa fólki í neyð. Eisini virkaði tað heldur óskiljandi
ndi rættindi – uttan at vit liðu somu lagnu sum tey í Sodoma og Gomorra. So ting broytast. Meðan summi spenna ímóti, trýsta onnur fram. Soleiðis fáa vit kanska eitt litfagrari samfelag.
tað er ikki bara Martin, sum hevur verið fyri eini slíkari vanlagnu. Hann er bara ein av mongum. Summi hava bara Frelsunarherin at leita til. Onnur hava kanska eitt annað stað, onkran vin ella kenning
vísti á, at var okkurt galið, so bar altíð til at fara aftur, og fáa brekið rættað. Eingin ivi um, at summi fólk, sum hava ein ella annan status í samfelagnum hava lættari við at fáa slíkt ígjøgnum enn mað
