Helst kunnu flestu tingfólk taka undir við teimum broytigum, sum samgongan ætlar at gera í foreldramyndugleikalógini, sum treingir ábøtur.
Men tað sum kann fara at volda samgonguni trupulleikar er viljin hjá samgonguni til at ganga ímóti teimum samkyndu og ikki geva samkyndum foreldrum somu rættindi sum hinskynd foreldur.
Løgmaður hevur malið sum hundur um heitan greyt – har er nógv uttanumtos. Hann veit, at tað liggur eitt trýst á honum at geva fólki hesi rættindi – samstundis sum hann veit, at tilverugrundarlagið hjá fleiri av samgongufeløgum hansara júst er at vera ímóti teimum samkyndu og ikki geva teimum nøkur rættindi. Miðflokkurin ikki kann góðtaka nøkur slík stig. Heldur ikki menn sum lovaðu at rulla hjúnabandslógina aftur, fingu teir makt sum teir høvdu akt. Maktina fingu teir, men lyftini hava teir svikið.
Tí tað vóru helst bara lótir, tá menn lovaðu at rulla hjúnabandslógina aftur. Tað ber ikki til, og tí liggur eitt støðugt trýst á samgonguna um at fáa hesi viðurskifti upp á pláss.
Staðfestast má, at vit hava eina homofoba samgongu við einum undantaki. Tað kunnu vera ein ella tvær atkvøður afturat. Í andstøðuni er støðan tann øvugta. Tí kann tað fara at standa á gomlum nøglum, tá atkvøðast skal um lógaruppskotið í heyst.
Johan Dahl stendur við sítt og fer at atkvøða við andstøðuni, um broytingaruppskot kemur. Tað merkir, at Kristin Michelsen so atkøvður við samgonguni. Tí verður tað upp til annaðhvørt Anniku Olsen ella Erhard Joensen at gera av, um samkynd foreldur skulu fáa hesi rættindi. Tey sita í sessum hjá øðrum, og tað kann leggja bond á atkvøðuna.
Teir, sum vilja bakka aftur og nokta samkyndum at giftast, mugu bíta í grasið. Succes-kriteriið man tó bara vera at larma við málinum í eina tíð. Tað snýr seg meira um at skapa øsing, tí júst tað er grundarlagið undir víðgongdum politikki – at øsa fólk upp í varg um eym mál. Í Føroyum hevur tað verið nakað so banalt sum fosturtøka, javnstøðulóg og rættindi til samkynd. Fosturtøkuna tosa vit ikki so nógv um, helst tí at avbjóðingarnar er minkandi. Javnstøðulóguna fingu vit hóast fleiri ára seinking – uttan at heimurin gekk undir, og tey samkyndu hava fingið nøkur grundleggjandi rættindi – uttan at vit liðu somu lagnu sum tey í Sodoma og Gomorra.
So ting broytast. Meðan summi spenna ímóti, trýsta onnur fram. Soleiðis fáa vit kanska eitt litfagrari samfelag.
