høvdu flokkarnir høvi at rætta “skeivleikan” eitt vet. Men av sjey landsstýrisfólkum er bara ein kvinna. Allir flokkarnir høvdu møguleika at rætta eitt sindur upp á javnvágina, tí konufólk vóru valevni

gera tað ella ikki? Hvør ynskir eitt samfelag, har kynið skerjir tínar møguleikar bæði sum maður og kvinna? Vit skulu raðfesta kvinnudomineraðu umsorganarstøvini og hava eina barsilsskipan, sum tryggjar báðum

av nøkrum unglingum uttan fyri TB-húsið á Tvøroyri eitt dansikvøld. 5. morðið 1984: Ein grønlendsk kvinna verður skotin og dripin av unnusta sínum uttan fyri húsini í Kollafirði. Maðurin var farin inn eftir

Brot úr greinarøð í Sosialinum í dag. Blaðið er í handlunum nú. Tá ið ein ung kvinna spurdi Bjarna Hammer, um hann kundi skaffað sær hassj svaraði hann, at tað hevði hann kunnað. Síðan avtalaðu tey, nær

sat Alex Shellum. Hann upplivdi eisini kaos, tá álopið varð framt. – Umleið klokkan 22 kom ein særd kvinna inn á pubbina og royndi at fáa hjálp. Tað tyktist, sum um hon var skorin í hálsin, sigur hann við

aðalskrivari í ST 1961-71 deyður í 1974. 1937: Jóngerð Purkhús, føroyskur politikari. Hon var fyrsta kvinna í landsstýrinum. Hon varð vald í landsstýrið 10. januar í 1985, tá Javnaðarflokkurin, Tjóðveldisflokkurin

veit eg heldur ikki sagt so nógv um tað. Sirið Stenberg er illa við at tíðindunum um, at ein ung kvinna í Vági kom soleiðis fyri, at hon átti umborð á Smyrli á veg til Havnar fríggjakvøldið. - Hetta var

eisini borið honum. Vit kom at hava nógv saman. Kom eisini at kenna Astu, sum var ein sera dámlig kvinna. Hon fekk besta ummæli av øllum, sum kendu hana, eins og teimum, sum arbeiddu saman við henni. Tað

tilmeldingar, sum er meira enn væntað, tí skotbráið var so stutt. Av hesum eru fýra unglingar og ein kvinna. Vit gleða okkum at koma í gongd og eru spent at royna teinarnar, ið eru øðrvísi enn teir hava verið

uppdrigið hana ódanskt, men hon hevur ongan skaða tikið av tí. Hon er ein glað, smílandi og dugnalig kvinna, sigur Rasmus Ankersen. Venjing ger allan munin Høvuðsboðskapurin í bókini hjá Rasmus Ankersen er