Av tí at samfelagið ikki maktar at hýsa hesum fólkum á bústovnum ella ellisheimum, liggja tey ofta leingi á sjúkrahúsunum og bíða eftir røktarplássi. – Landið hevur ábyrgdina av borgarum undir

tíðarskeiðum tá eg skrivi nýggjan tónleik, er tað ofta soleiðis, at eg flyti meg yvir á løritið, um eg kenni meg fastlæsta í onkrum. Og umvent. Tað kann ofta opna upp fyri nýggjum tankum og sjónarhornum, So [...] tveimum av mínum nýggju mánlingum, ið bera heitið “Ravnur í toku", greiðir hon frá. – Tokan tykist ofta at snýkja seg inn í tað eg fáist við, bæði í tónleikin og í málningarnar. Hesir eg nú havi málað,

Teistin, leggur hann afturat. Hann sær fyri sær, at Teistin hevði verið noyddur at avlýsa rættiliga ofta, og avleiðingin av tí hevði verið, at ferðasambandið hevði verið alt ov óstøðugt. Er tað bara ein

ð tekur undir við, so tað nú fer hann at seta sjøtul á arbeiðið at broyta kunngerðina. Tað verður ofta ført fram, at tá ið útlendingar finnast at okkum fyri at drepa grind, er tað eitt av okkara sterkastu

myndina, fyri at fata. Ein hálvur skjøldur er tað vit síggja, og vit fata restina. Hinvegin eru vit ofta bundin at tí, ið vit ikki seta orð á. Ikki taka fram. Tað kann vera ein hørð lagna, ein trupul støða

tíverri ikki høvdu nakran barnapsykiatara og harvið ikki røttu hjálpina. Eg minnist eisini, hvussu ofta vit heilsufrøðingar høvdu á munni, at bara vit høvdu ein barnapsykiatara, so hevði alt verið so gott

degi er negativ. Almennu tilmælini um reinføri og sosiala samveru Hav gott hondreinføri, vaska tær ofta og væl um hendurnar. Spritta hendurnar, um tú ikki hevur atgongd til vatn og sápu. Hosta og njós í

hvussu gongur við lodnuni í íslendskum sjógvi og fyri so vítt eisini í Barentshavinum, og tað er ofta ikki fyrr enn stutt fyri vertíðina, at avgjørt verður, um lodna kann fiskast í íslendskum sjógvi,

elektrifisering av orkunýtsluni. Næstu tvey árini kemur nógv nýggj vindorka í elskipanina, so nógv, at ofta – og serliga um náttina, verður yvirskot av grønari orku. Elbilar eru væl egnaðir at taka ímóti hesi

Føroyingar gera ofta nógv burturúr føstulávint, og fleiri av lesarunum hjá okkum hava óivað góðar myndir av sær sjálvum, børnunum ella øðrum sum óhugnaligar, øðrvísi, kreativar ella stuttligar grýlur.