teimum eisini at skora tvey mál. Fyrra málið fekk Dánjal Johan Joensen við einum langskoti. Skotið bar við ein verjuleikara og snýtti málverjan, sum ikki hevði nakran møguleika at bjarga. Stutt eftir fekk

(sitat) um tey bíbliutrúgvu! Í so máta er hann í góðum selskapi, tí geylandi svartklæddu Allah ak bar-mullah’nir í teimum av Sølvará til himmals róstu moskum heiðinskapsins (Sos. 10.03.08) kalla bæði kristin

gamla Rom og Grikkalandi segði fótbúnin (sandalurnar) frá um vælveru og yvirflóðina hjá honum, ið bar skógvarnar. Ofta vóru teir vakurt skrýddir og at kalla smá listaverk. Tað vanliga fólkið gekk kortini

tódnaður og inntøkuskatturin lækkaður. Tá ið búskapurin vaks, bilti hetta einki, tí stóra nýtslan bar við sær, at óbeinleiðis skatturin sum ongantíð áður fløddi í landskassan. Nú er nýtslan minkað nógv

hart og avgjørt í verjuspælinum. Atli Gregersen tøvdi, tá ið hann átti at havt sparkað burtur, og tað bar við sær, at Jovanovic varð leysur, men tíbetur sendi hann bóltin upp um málið. Eftir horna vóru serbar

á Lakjuni. Onkur Kristel-fjeppari var eisini áhugaður í at fáa ein autograf frá henni. Og soleiðis bar tað til at ein ungur danskur drongur fekk navn hennara skrivað á yvirarm sín! Errin Á framførsluni [...] týðiliga errin pápi sum sang saman við dóttir síni, og ikki minni lýddi á sangirnar, sum hon sjálv bar fram. Ja, sum tíðin tó gongur. Ein trýr at alt bara stendur stilt, men her stendur hon so Kristel.

elendigheitina, um hann var nakað frægari sjálvur. Hann sigur eisini søguna um, hvussu hann sjálvur bar seg at, eftir at hann hevði fingið familju í Brasil. Tað var heldur eingin vøkur søga. Kortini fáa

verður alt ov strævið. Tá vit súkkla, so nýta vit eisini kramparnar at draga pedalirnar, og tá tað ikki bar til longur, so valdi eg at gevast alt fyri eitt. Og er tað eitt brek, sum tað ber til at rætta áðrenn

ste?ginum, so eg veit ikki heilt neyvt, hvussu or?ini fullu, men okkara v?ru samdir um, at hetta bar ikki til, og at vit v?ru noyddir at taka okkum saman. Ta? haldi eg, at vit gj¿rdu. Hugbur?urin var

sannføra bæði seg og onnur um, at liðið í framtíðini skal hava eitt orð at siga. Spælið kring jólasteðgin bar á tað borðið, at knotur eru í liðnum, og megna tær at hava ein høgan moral, hóast dystirnir í nógvum