minnini um teg. Nú hvíl í friði fyri síðstu ferð at himnaborg eg heilsu til tín sendi takk fyri tíð á fold, ið tú vart her eg veit, at tryggur tú hjá Guði heima lendi. Eilif

ikki at vera ein plága, men ein sonn Guðs gáva til menniskju. Guð vil ikki, at vit skulu liva á hesi fold fyri at vinna allan heimin og ongantíð geva okkum stundir at hvíla og at hugsa um seg. Tað má kennast

flokkar. ”Tey einastu, sum møguliga hava deyðadóm uppibornan, eru tey, sum døma onnur til deyða her á fold ella í ævinleikanum”sitat: NM

hugsan at samkynd ikki koma inn um Harrans portur, men so máttu tit latið tey havt tað gott her á fold inntil avgerðin kemur – sum tíbetur bert er Sankta Pætur´sa avgerð. Vilja vit hava ættleiðing og kunstiga

Føroyska Studenta og Altjóða Skrivstovuna Skráin fyri tiltakið liggur á: www.ask.fo/tilfar/MU2006Folder.pdf

læse: Sus ned til pladepusheren i en fart! - Der er noget i lydbilledet, som afføder en trang til at folde lyttelapperne ud! - Maria Guttesen har en lækker, drillende sexet stemme. Fed fornyelse af den danske

klárur at hjálpa, tá á stóð, greiður í tínum tingum, alt skuldi verða í ordan. Men góði babba, her á fold skulu vit ikki verða verandi og nú var tín fjørður rógvin. Sjúkan plágaði teg so nógv tað síðstu tíðina

so alvárligt! Eg fann ikki orðið í orðabókini. Man tað ikki merkja: gróður, lýkka? (Nú sprettur á fold og spírar)!? Annars hevur tað verið rættiliga kølið í seinastuni. E.S.: Hví munnu føroyingar siga

sjúkrahúsinum, og var á veg heim aftur úr Havn vitandi um, at hon ikki hevði langa tíð eftir her á fold, tá boðini komu, at nú var hon farin. Boðini vóru skakandi, tó ikki óvæntað. Tað er ómetaliga svárt [...] sakni. Í okkara hugaheimi tykist tað, at vera órættvíst, at hon ikki er ímillum okkum longur her á fold. Tað er ikki altíð so lætt hjá okkum at skilja Guð. Hansara vegir og hansara hugsanir eru hægri enn

undraðust á, hvussu tað var til, at so nógv fólk vóru og fylgdu ommu til hennara síðsta hvíldarstað her á fold, nú tá hon var so gomul, men hóast omma var so gomul, so trúgvi eg, at omma hevur rørt øll tey hjørtu