siðvenjan, maturin. Søgurnar, sagnirnar, sangurin. Troyggjan, pulshosunar, durasnapsurin, køkurnar. Vit ansa eftir hvørjum ørðum. Vit hava áhuga fyri hvørjum øðrum. Og vit kenna hvønn annan. Slagið, eftirnavnið

lógir, sum snúgva seg um “den offentlige Fred paa Folkekirkens Helligdage”. [33] Ja nú skulu tit øll ansa eftir, at “gudstjenesten (ikke) forstyrres”. Alt hetta við at hava kristnar halgidagar, t.d. at halda

“Betur fyrivarin ...” Helst kenna vit eina best Pál við hesum eyðkenninum: “At vera fyrivarin”. Hvussu ansa vit eftir hesum og hasum? Hvønn dag í tvey ár at kalla og upp í fleiri ferðir um dagin hittu og hoyrdu

viðurskifti, her vit hava eitt nógv betri heilsuverk, heldur hann kortini, at tað eru hyggjuráðini at ansa eftir fólki, sum eru illa fyri, og sum hava veika immunverju. Men hann stúrir ikki fyri fólki, sum

koyrt avstað frá teimum, sum hjálptu okkum at koma so frægt sum yvirhøvur at eiga ein bil. Vit mugu ansa eftir, at hjólini ikki mala ov skjótt. Tað eru fleiri enn eg inni her, sum minnast kreppuna í

børnum. Nú kenni eg Jenis rættuliga væl, og veit at ein ikki skal skoða hundin á hárinum, og eisini ansa sær fyri følskum prædikantum, men í førum kann Jenis tykjast meira enn bara eitt sindur ovboðin fyri

síggja í einum øki, skulu fólk helst boða Heilsufrøðiligu Starvsstovuni frá. Men fólk skulu eisini ansa eftir, at rá egg ikki koma í samband við mat, ið annars er klárur at eta, og fólk eiga eisini at syrgja

kann vera ringt at síggja eina motorsúkklu í ferðsluni. – Hygg teg væl um. Brúka síðu- og bakspegl og ansa væl eftir motorsúkklum, sum eru langt burturi. Tær kunnu koyra skjótari, enn tú heldur. – Hygg serliga

Nú hevur Kringvarpið fingið ein málpolitikk, har endamálið er at tryggja eitt dygdargott mál í Kringvarpinum. Kringvarpið ger tilfar á føroyskum, og tí er tað føroyska málið eitt av størstu ábyrgdarøk

løgregluna at siga frá. Í hesum føri varð gongd sett á alt apparatið til onga nyttu. Hinvegin skulu fólk ansa eftir, at tað ikki er til ampa fyri grannarnar, at gras verður brent, tí tað er ikki loyvt at vera