stevnuskránna hjá Sambandsflokkinum fær man m.a. at vita ?At Føroyar skulu vera ein ?sjálvstýrandi tjóð? og at hetta skal staðfestast í komandi broytingum av grundlógini. Tað ska eingin ivi vera um, at
kann verða talan um at ábyrgdast fyri hetta. Bíblian greiður okkum gjølla frá týdninginum hjá eini tjóð og hjá tí einstaka menniskjanum at raðfesta rætt, fyri at gangast skal væl í landinum. Raðfest tey
sagt, spurningurin loysing-samband er eingin ?kardinalspurningur? fyri meg. Men hvat ið tænir hesi tjóð (sum vit eru), og hesum fólki (sum vit eisini eru), best. Vit eru smá og fá, tað vita vit, og tí má
. Í Føroyum sleppa hesi, tryggja í føstum størvum, væl frá at flenna burtur møguleikar okkara sum tjóð uttan hjálpt av donskum mutri. Støðan er óneyðuga so, tí at sambandsflokkarnar higartil hava nokta
tolsemi mótvegis øðrum fólkum skapar frið og framgongd, so kundu vit av røttum kallað okkum eina kristna tjóð. Teir tríggir vísu menninir úr Eysturlondum, vóru fremmandir menn, tann miskunsami samáriubúgvin var
syrgiligu løgtingsviðgerðini av Hvítubók? Vit sláa okkum fyri bringuna og kalla okkum eina kristna tjóð, samstundis sum vit eyðræna danska arbeiðaran, sum frammanundan er ovbyrjaður av skattatrýsti. Kr
Jóhannes gjørdi skjótt av og fór til Japan, hevði eitt føroyskt flagg við, vísti á, at vit vóru ein tjóð og høvdu okkara egna mál og flagg. Samstundis kundi hann vísa á góð sølutøl, og so var tann trupulleikin
a frá umheimi og í eini miklari altjóðagerð áttu at havt fyri neyðini tættari sambandi við størri tjóð, um vit vilja tað ella ikki. Hetta skal ikki standa sum andsøgn til møguligar yvirtøkur, so sum tær
– síggja eitt vælvirkandi ríkjasamband (t.e. eina føderatión) og limaskap í Norðurlandaráðnum. Sum tjóð eru føringar – málsliga, mentanarliga, søguliga – best fyri av øllum norðurlendskum tjóðum. Vit hava
fólkaatkvøðu fyri at útvega sær eitt politiskt mandat fyri stýri sínum. Danska stjórnin brýtur altjóðarætt við at krevja upp frá dønum eina milliard í skatti á hvørjum ári til Føroyar til tess at
