selv som værende stædig som en færing og stolt over at være det. Hun har boet 39 år i Danmark og vender næppe tilbage til Færøerne for at bo. Alligevel er hun færing med stort F. Arna Schnoor husker tydeligt [...] efter Færøerne aldrig er forsvundet helt, så har Arna Schnoor aldrig været tæt på at beslutte at vende hjem igen: - Når først man er faldet til, har fået familie og arbejde, så er det meget let at blive

enn at senda tey til eitt fremmant land við fremmandari mentan og fremmandum máli. Gongdin er í dag vend, og lógarheimildirnar broyttar, soleiðis at vit í størri mun kunnu nýta peningin til viðgerðartilboð

málið. Fordómar byggja á ræðslu fyri tí ókenda, tí, sum fyrr var tabu og skomm. Og fordómar verða vend­ir til viðurkenning og for­stáilsi, hvørja ferð eitt nýtt menniskja letur skáps­hurð­arnar upp og

Er tað rætt sum teir báðir hægstu menninir í landinum og teirra hermarar siga, at nú er vend komin í, fólkatalið veksur aftur nakað, so fráflytingin er ikki tað ljóta hóttandi trøllið longur? Ella er hinvegin

við øllum hugs­andi sparingum. Stóru spar­ing­ar­nar gjørdu sam­stund­is, at verkætlanin mátti enda­vend­ast og í stóran mun teknast av nýggj­um. Orsakað av hesum víð­fevndu eykauppgávum, kundi ikki roknast

stuttligu hending afturat - (!). Í grindavási Tað er ikki øllum beskorið, so­leiðis í einari knappari vend­ing at snara eina heldur hættisliga støðu við humori til nakað heilt annað. Men mitt í hesum rokaliga

hundraðtals milliónir komandi árini. Samgongan gongur nú eini turbulentari tíð á møti, og eyguni eru vend ímóti telvingini í fíggjarnevndini. Einans tíðin fer at vísa, um nevndin aftur í ár kemur út sum ein

heim til KÍ og Klaksvíkar at stuðla barndómsfelagnum. Øll vita, hvussu tað gekk. Seinni er skútan vend har norðuri, og nú fylgir Todi við í, hvussu teir ungu mennast, meðan teir droyma um at røkka so langt

Dagur & Vika varð niðurløgd, og hendan sendingin skuldi koma í staðin fyri, so fóru øll eygu at verða vend móti okkum. Hetta var nakað nýtt, og neyðugt var, at gera eina góða sending, sigur Finnur Koba. Hann

vedmodige hænder, og hænder, som altid ta'r hårdt, der er hænder, som kommer imøde, og hænder, som vender sig bort. Der er bitte, bitte små hænder, som endnu intet har med, og gamle senede hænder så fulde