lívsins landavegi, sum ikki góðu signalinum ans, menn og kvinnir sum ein dag kendu brandin í sínum hjarta, men lótu seg tøla av tíðarandanum, tíðarandin sum ikki klárar at halda tíni lívsskútu á rættari

Ryggshamar í Vági 70 ár. Adolf er uppvaksin og búsitandi í Vági, og Vágsbygd hevur altíð staðið hansara hjarta nær. Tá ið ein er fyltur 70 ár, hevur ein sjálvsagt upplivað eitt sindur av hvørjum, bæði av góðum

mynd inni í heilanum av fólki, sum eg hevði hoyrt um, men ongantíð sæð mynd av. Tað var við bivandi hjarta at eg læt bókina upp. Eg visti, at her fóru at vera myndaligar avdúkingar, sum fóru at skaka mína

ið uppá, nú felagið stendur fyri 95 ára degnum, og frá hesum síðum skal eisini vera givið eitt hjartaligt tillukku.

” Babba var ikki av størstu monnum. Hann var lítil maður. Men hann var ein lítil maður við stórum hjarta! Áðrenn eg aftur missi jarðsamband og fari at nýta ov stór rósandi orð um babba, so skundi eg mær

og við var allur skúlaflokkurin í leikinum. Hesi frálíku børn við ymiskum evnum spældu og sungu av hjarta. Samrøðurnar og sangirnir í leikinum eru millum børnini og foreldrini – og í fleiri førum millum

men nógv eru als ikki greið yvir, at tað júst er alt hetta mettaða feittið sum ofta er orsøkin til hjarta- og æðrasjúkur, sigur Ulla. Í summum førum er tað læknin, sum hevur rátt fólki til at fara til k

fyri seg og síni, tað mugu hesi minningarorð vera eitt tekin um. Hon hevur eitt heitt pláss í mínum hjarta og eg takki fyri tíðina og sýnir samkenslu við tykkum mongu, sum eftir sita. vinarliga Jústinus Leivsson

bara harðari. Syng so hart, at Gud eisini hoyrir teg! Tað hjálpti, og nú sang henda gentan av heilum hjarta sang sín. Soleiðis gekk tíðin, og nakað út á kvøldi var seinasti luttakarin sloppin framat. Og sunnudagin

Ongin áhugaleikari fer at brúka mánaðir uppá venjing undir truplum umstøðum, um hann onki hevur uppá hjarta, og onki heldur seg hava at bjóða. Tað vita vit, og tí taka vit tey í álvara og vænta nakað av teimum