við hesum staðiliga at vísa aftur, at fakfeløg ikki eru til hjálpar og eru ósolidarisk, tá ið okkara limir missa arbeiði, segði hann. – At tæna limunum í uppsagnarmálum er líka sjálvsagt fyri okkum [...] sjálvur grundvøllurin, sum fakfeløgini standa á, og solidariteturin er altíð fyrst og fremst hjá okkara limum, sum vit, sum feløg, eru sett at tæna, segði Súni Selfoss.
Umhvørvisstovuni. Kári Thomsen vísir á, at Orkudeildin á Umhvørvisstovuni legði í gjár fram á miðlar okkara meting teirra um fimm tey týdningarmestu mál innan orkuveiting og minking í útlátum av veðurlagsgassum [...] og tryggjan av siðsøguni – okkum og komandi ættarliðum til miklan sóma, og ikki minni at lýsa hvar okkara fiskiskip og flutningsfør á sjónum eru stødd í tøkniliga framburðinum at fáa til vega reina og varandi
við at verja umhvørvið. Vit eiga at gera okkara part í mun til at basa veðurlagsbroytingunum í heiminum, men vit eiga sanniliga eisini at hugsa um høvuðsvinnu okkara, sum í stóran mun verður ávirkað av tí
fleiri av okkara ungu at taka eina útbúgving. Hinvegin eru vit í Grønlandi góð til at varpa ljós á mannarættindi, ST aðalmál og CSR – her haldi eg, at Føroyar kunnu fáa gagn av at kenna til okkara góðu royndir
hevur brúk fyri arbeiðsplássum við tí endamáli av virðisøkja okkara fiskatilfeingi. Sjálvandi fegnast vit um, at Havnin fær sín lut av okkara fiskatilfeingi, so tað eru avgjørt spennandi tíðir fyri framman
sigur Frida Meinertsdóttir Reyná úr Elduvík, sum í gjár stovnaði Facebook bólkin “Vit binda til okkara næsta”. Endamálið við bólkinum er, at limirnir binda til fátækar familjur, sum mangla pløgg til sín [...] vildi hjálpa, so hugsaði hon væl og leingi, áðrenn hon í gjár stovnaði Facebook bólkin “Vit binda til okkara næsta”. – Eg bindi nógv, men eg klári ikki at binda til øll, sigur Frida Meinertsdóttir Reyná, sum
hjúnarlagið, verður sagt í greiní Bergmál: Sosialurin skrivaði soleiðis 7. februar í 1970: »Grannalond okkara eru klárt á odda innan pornografi og annars við sexi yvirhøvur, og um hesin táttur ikki hevur gjørt [...] at tílíkur lesnaður verður líka so nátúrligur, sum ein hvør annar, tí fyrst tá hava vit blakað okkara fórdómar yvir borð og kunnu rætta teimum, ið lesa slík bløð, eina frelsandi hond, so tey ikki nýtast
til undirvísing um føroysku náttúruna og gevur kanska stórum parti av okkara børnum og ungum fyrstu livandi upplivingina av okkara høvuðsvinnu, heldur Heðin Mortensen. – Í fleiri enn 10 ár hava íðin fólk
henda, at vit missa øll okkara børn í einari vanlukku, tí farleiðin um Ørðaskarð í vindi og hálku er alt annað enn tíðarhóskandi. Vit vilja ikki longur spæla við lívið hjá okkara borgarum, og hetta noyðast
føroyskum er eisini tørvur á eini hugburðsbroyting, heldur Elin Henriksen. – Vit mugu vera errin av máli okkara, vilja varðveita tað og leggja í, um tað hvørvur, staðfestir hon. Sambært Elini, so er vandi fyri [...] næmingarnir dugdu líka illa enskt, sum tey duga føroyskt, og tí mugu vit broyta hugburð og vilja duga okkara egna má ordiliga, sigur hon. – Ábyrgdina eiga øll, og vit mugu ikki góðtaka, at mann fer illa við
