og tey ókoppsettu. Fleiri hildu seg enntá hava hjáárin av koppsetingini. Hetta bleiv vart við, at jamen, um tey koppsettu ikki vóru koppsett, høvdu tey ivaleyst verið enn sjúkari og smittað enn meira –

gongur. Russar skulu drepa nógv túsund fólk afturat, áðrenn tað fer at líkjast nøkrum hjá teimum. – Jamen Russland hevur verið í kríggi við so nógv lond, meðan teir hava samstarvað við Føroyar, siga alsamt

bláu? spyrji eg hana. – Tað eru teir við grafitti á. So teir eru bara øðrvísi enn hinir, svarar hon. Jamen ok, so taki eg mær ein sovorðnan. Og eg finni mær eisini ein aftrat, sum eg fylli í súkklukurvuna

Sparikassanum, og rendi elstu fyritøkuna í landinum á húsagang. Á skaldsøguøkinum kann man siga, at “Saga JAM” hjá Høgna Mohr livir upp til kravið, sum bókmentafrøðingurin Georg Brandes á sinni setti, at skaldskapurin [...] stovn í heimbygdini, og hví tann bjarta royndin miseydnaðist, ber til at lesa um í vælaverkinum “Saga JAM”. Men tað tykist, sum journalistikkurin ikki eigur ta sálarligu glóð sum skal til fyri at herja á ta

aftur, og eg standi eina løtu sum kánus. Og nipin eri eg á veg oman trappurar, tá Elinborg rópar: "Jamen, kom inn, ger so væl, og orsaka! Eg mátti fáa Pipp Hans inn í búrið, so hann ikki fleyg út." So sita

eitt fantastiskt lyndi. Nær tú spurdi hana hvussu hon hevði tað, fekst tú eitt smíl og eitt svar:”Jamen, jeg har det da gott!” Tí var hon altíð deilig at vera saman við. Mamma skilti føroyskt, men tað danska

av løgtingslimunum, hvørki sóu ella lurtaðu eftir, um tað sum varð sagt var skilagott ella ikki. 'Jamen soleiðis hevur tað bara altíð verið. Samgonga og andstøða arbeiða ikki sam­an,' hoyrist ofta frá fólki

ríki. Og tó var hesin maður sjálvur neyvan nakar Estragon ella Hamm. Hann kom sum ungur at kenna James Joyce, og sat við meistarans borð, sum Paulus á sinni við Gamaliels føtur. Hann hevði stíl, gekk í

sama feil, og rutineraðar kreftir ikki lova nakað, sum einans Løgtingið kann lova. Fyri tað mesta J Jamen, hvussu kann mann blíva rutineraður, um man ikki stillar upp ella kemur inn í eitt Býráð? Nei, tað

mars í 2018. Tá hon kemur aftur, situr Jørn og hongur við høvdinum heilt niðri millum akslarnar. - Jamen, lyft tó høvdinum, hugsar Kirsten. Men, tað megnar Jørn ikki. Hann sigur, at okkurt er galið, tí hann