skaðarnir eru so umfatandi, at vit kenna okkum noyddar at gera tað, sigur hann. Meira kann koma undan kavi Tað regnaði sum ongantíð áður í Klaksvík mánadagin fyri 10 døgum síðani. Út á seinnapartin fór vatnflóð [...] vísir á, at talan her um skaðar, sum tað ber til at fáa eyga á, og at tað uttan iva kemur meira undan kavi, tá umvælingararbeiðið rættiliga fer í gongd. Stórir skaðar Millum stóru skaðarnar í býnum er vegurin

Tað er hent, at steinar eru komnir á bilar og hava oyðilagt bæði rútar og tak. Og um veturin er tað kavi, sum legst í berginum. Tá kunnu skalvar standa og hótta, og viðhvørt loypa teir og steingja vegin

kanska so hvørt sum nøgdin av øðrum tilfeingi minkar ella gerst dýrari, kunnu nýggjar keldur koma undan kavi, sum hava búskaparligt virði. Hvør eigur so av røttum at fáa gagnið av ríkidøminum, sum er um okkara

mánaðarskiftið komandi. Men so verður ikki koyrt meira, um einki er gjørt við vegin, sigur hann. Og kemur kavi, er so púra knívskorið. Vegurin til Fámara er gamal uppdyrkingarvegur, sum Vágs Kommuna hevur ábyrgdina

Heima á Sandi: Ein ábending um víkingabúseting á Sandi er komin undan kavi í útgrevstrinum á Junkarsfløtti. Eitt sermerkt spenni er millum lutirnar, funnir eru. Á Føroya Fornminnissavni í Hoyvík sita tey

og fremst ein spurningur um at fáa pening til íløguna. Holið Eitt svart hol í berginum kemur undan kavi. »So eru vit har« rópar skiparin og dekkararnir byrja at býta bjargingarvestar út til fólkið. So verða

um teir skulu gevast ella ikki. Tað, sum hann hugsar um, er spøkilsi, sum aftur nú er komið undan kavi um at tvinga lemmatrolararnar upp í fiskidagaskipanina. ? Hetta uppskotið avdúkar so dyggiliga, at

Seinastu gestirnir á gøtuni eru heldur ikki farnir heim, fyrr enn sólin er komin væl og virðiliga undan kavi, men tá er reingerðin hjá høvuðsstaðnum langt síðani farin til verka. Á vegadeildini hjá kommununi

ringja heim við jøvnum millumbili. Tað er soleiðis, at hvalirnir ringja hvørja ferð teir koma undan kavi. Sendarin, ið er festur aftarlaga á horninum, ringir umvegis ein fylgissvein til ein móttakara í Toulouse

slerdur hendur saman í ovfarakæti, nú fyrstu lutirnir, sum longst hevði verið eftir, vóru komnir undan kavi. Men nú var ikki at bíða, tí nú gekk skjótt. Tað kom heilt skjótt ein boya aftrat sendandi við nógvari