árliga. Tá Føroyar fóru á húsagang fyrst í 90-unum, vóru familjurnar við dýrum sethúsalánum í sváraru neyð. Nógvar góvu skarvin yvir, tveittu lyklarnar á borðið í peningastovnunum og rýmdu av landinum – við

søgurnar hjá Ármann Reynisson er av tí, hann kallar 'uppbyggjandi' slag. - Eg eri troyttur av søgum um neyð og elendigheit og vil heldur vísa á tað vakra í lívinum. Eisini hevur tað týdning fyri meg, ikki bara

tíð at rudda upp. Uttan iva fer tað at verða ein torfør uppgáva, og uttan iva fara fólk at kæra sína neyð. At halda útreiðslurnar á verandi krónutali merkir í veruleikanum, at sparingar skulu fremjast, tí [...] ár. Tað er tó eingin ivi um, at verður javnvág ikki á fíggjarlógini skjótt, fara fólk at kæra sína neyð enn meira í framtíðini, tí við at økja um skuldina, verða enn færri pengar til forbrúk í framtíðini

gjalda samfelagsraksturin, tá fíggjarstuðulin frá dønum ikki longur er veruleiki«? Og nógv kæra sína neyð um, at tey fáa einki ítøkiligt roknistykki sett upp og sum prógvar, at vit fara at klára okkum sum

bratt, at eg havi ikki upplivað nakað líknandi. Bæði í renningini og súkklingini kom eg hálvavegna í neyð av undanbrekkunum, sum vóru nógv verri enn í Føroyum, tí samstundis sum eg skuldi royna at fáa eina

sum oftast sína erligu meining. - Eg hevði aldri trúð, at vit kundu arbeiða saman, sigur Ásla. Men neyð lærir nakna kvinnu at spinna. Og tá vit stóðu í skuld upp um bæði oyru og vóru líka við at missa húsini

– Vit kunnu ikki lova at lofta samgonguni, hvørja ferð, tey koma í neyð. Tað staðfestir Jenis av Rana, formaður í Miðflokkinum. Tað er ein tíð síðani, at Miðflokkurin bjóðaði sær til at fara upp í samgonguna

byrgingin í syðra parti av Ukraina herfyri skrædnaði. - Tú kanst ikki sýta fólki hjálp, sum eru í neyð, sigur ST-samskiparin fyri neyðhjálp í Ukraina, Denise Brown. Hon heitir á Russland um at fylgja altjóða

eg, at teirra framferð er skeiv, og eg umhugsi at fara til Palestina at stuðla fólki har, sum eru í neyð, sigur Steinarr Lár við blaðið.

verið at hoyrt um fólk, sum rýmdu av landinum, frá húsi og heimi og skuld, uttan at at tað var av neyð, men mest tí, at tey vildu royna okkurt nýtt. ? Og hvat við teimum, sum blivu verandi og baksaðu seg