bilskúrinum eru vendar beint ímóti listaverkinum. Vegurin frammanfyri er grivin niður í lendið, so varðin er endaður á einum kneysa, ið ber upp fyri. Sjálvt um myndugleikarnir skuldu fingið tað hugskot at

tinghúsi á skránni. Eitt sermerkt undantak er tó uppskotið hjá Sigurdjan Sigvardsen frá Teknistovuni Varðin. Hann hevur valt at innigyrða verandi tinghús í eitt kvadratalt glashús ? eitt slag av vakstrarhúsi

Dánjal Niclasen eftir Anfinn Niclasen. Fyrilestur eftir Jákup Dahl við heitinum Jens Christian Svabo, Varðin1969, fyrstu ferð prentaður í Tingakrossi nr. 9, 1909. Úr bókmentasøgu okkara eftir M.A. Jacobsen

Dánjal Niclasen eftir Anfinn Niclasen. Fyrilestur eftir Jákup Dahl við heitinum Jens Christian Svabo, Varðin1969, fyrstu ferð prentaður í Tingakrossi nr. 9, 1909. Úr bókmentasøgu okkara eftir M.A. Jacobsen

og tað var óvanligt, so okkurt mátti vera hent, og so var. Sorgin var stór. Húsið verður útbygt og varðin fingin í húsið 25 ár aftaná at húsið varð liðugt, metti sitandi nevnd, at ein útbygging var upp á [...] hetta hátíðarhaldið hevði Sigmund hjá Skræddaranum málað búmerkið, ið er ein varði. Frálíkt hugskot. Varðin er vegvísari. Dettur av honum leggur man bara afturat aftur. Hann stendur í øllum veðrið og vísir

Innihaldið er sum árini frammanundan fjølbroytt við søgum, frásagnum, yrkingum og bókaummælum. Sverri Djurhuus heldur fram við at skriva um barnaárini í Kollafirði; hetta er annar partur. Jólanátt á D

ein undantaksstøða - málsliga, men neyvan mentunarliga«. (»Nøkur hugskot um asfalt mál og mentan«, Varðin nr. 34). Lagnan lagaði tað so, at William Heinesen gjørdist føroyingur, sum skrivaði á donskum, meðan

kl. 12, altarg. Porkeri: kl. 18, Elsa Funding Landssjúkrahúsið: Røktardeildin kl. 11, Dagdeildin Varðin kl. 14, Sverri Steinhólm Klaksvíkar Sjúkrahús: kl. 10, Pól Johannesen Húsar: kl. 11, altarg., Hans

Andreas Andreasen Tvøroyri: Petur M. Rasmussen Landssjúkrahúsið: Røktardeildin kl. 11, altarg., Varðin kl. 14, altarg., Sverri Steinhólm. Talvan gongur í øllum kirkjum í Vága Prestagjaldi fyri Føroysku

søgu, so skundar hendan undir saman við tíðini, at ovasti steinurin kemur at liggja undir tí næsta. Varðin veksur í allar ættir, eisini í hædd, sum tíðin gongur. Nú 150 ár eru ligin síðan fyrstu niðursetufólkini