Hermans sum verkfrøðingur bleiv í Danmark, men tó starvaðist hann eini tvey ár í Havn, ta tíðina táið SMS og Apotekið blivu bygd. Men sum einkjumaður vitjaði hann støðugt heim aftur á klettarnar. Tað er merkiligt

Akureyri. Tað eru ikki smávegis gullkorn, vit fingu sendandi hvørja viku yvir eitt 20-áraskeið undan sms- og telduposttíðini. Søgur og orð sum fara at gera okkum rík í allar ævir. Her funnu nógvir fuglar

gott, Jesus pápi verið hjá tær og manglar tú nakað, so skal mamma sms-a tað til abba. Heilsa øllum frá fastir, Vaks og Hey-abba. Hasi sms-ini havi eg enn á fartelefonini. Av ymsum orsøkum hildu vit ikki [...] seinni ringdi telefonin. Eg orkaði ikki at reisa meg, so tað ringdi út. Løtu seinni kom sms og tað bleiv við at sms`a, so reisti eg meg og sá, at Hendrik skrivaði, at eg haldi at babba er deyður. Eg kvakk [...] til hugs, at tú fór at doyggja, tú sum altíð var so raskur. Tá ið Asta fylti tvey ár, fekk eg eitt sms frá Hey-abba, har stóð: Hey Asta, abbi ynskir tær hjartaliga tillukku á føðingardegnum. Vónandi fær

eg setti. Eg skilti tað ikki! Ongantíð fer tú aftur at ringja til mín. Ongantíð fái eg aftur eitt sms kl.05.40 á mínum føðingardegi. Ongantíð fer tú aftur at skriva til mín á Skype. Ongar hugnaligar løtur

ið hvørgin av okkum orkaðu fyri, starvaðust vit saman hjá Danberg, har vit vóru við til at umvæla SMS, tað varð ein góð tíð. Í 1988 fór tú í læra á Tórshavnar skipasmiðu, og eg byrjaði í starvi á Stra

Hóskvøldi 19. august, tá tú sms'aði til mín og sigur, at tú vart innlagdur, og eg ikki skuldi verða so bekymrað, tí tað nokk skuldi ganga, hetta er bara ein virus, segði tú og vit sms'aðu aftur og fram, eg segði

ígjøgnum alla sjúkraleguna, var staddur í Norðurnorra og vit í Føroyum. Tað komu blómur, fólk, brøv, sms, telfonuppringingar, jarðarferð, sálmar, ervið og vit gjørdu ikki annað enn at siga takk. Komnar niður

var for ringt verður at koma til Havnar, so tosaði eg við teg í telefon, tú vart so forvitin, so tú sms'aði og ringdi fleiri ferðir um dagin. Eg elskaði at vera saman við tær. Vit høvdu eitt serligt band

pápi tín. Eg var tá staddur í einum studentakøki í Leipzig í Týsklandi, tá ið eg fekk eini sorgar sms-boð sendandi frá foreldrum mínum, sum høvdu borið hesi boðini víðari frá einum avsendari í Føroyum

Havnalagið var útbygt í stórum, nærum soleiðis sum vit kenna tað í dag innanvert molan. Trapputrøðin við SMS gjørdist veruleiki og nýggjar útstykkingingar vóru framdar til stóra gleði fyri ungar vónarríkar familjur