niður ímóti sjónum, og her koma vit dalandi. Summi hava sjálvandi betri flog enn onnur, hava breiðar veingir, men hetta nýtist ikki at verða ein fyritreyt fyri at einum skal gangast væl. Millum annað kunnu

einsamalt als ikki megnar at tryggja okkum nakað sum helst. Var tað so einfalt, at fullveldið gav okkum veingir, so skuldu øll fullveldislondini í Afrika havt tað gott og vælsaktans øll onnur við? Í dag standa

lívsgleði, frælsi, kynsliga trá. Í tí næsta savninum síggja vit ørnina fara á flog og spenna sínar veingir: Tak títt angistarland ber tað á veingjum móti ljósinum Dansa við dreygunum í tínum urtagarði svinga [...] Tú hevur mangar hamir ert drotning flammandi dóttir náttarblómari ikki tegnur í tínum landi meðan veingir tínir loga fevnir teg dagsljósið Tangonosferatu Í tí triðja savninum hjá Hille, sum hevur heitið

takklæti fyri ikki at leggja ok á tykkum og á tann, sum gevur. Heldur eiga gávurnar at gerast sum veingir, ið lyfta bæði hann, ið gevur og hann, ið fær”. Frits fór eftir tveimum vatnlitsmyndum at geva Steintór

at liva við teimum sárum, sum koma, tá ið man missur, tí tað er svárt. Tú segði mangan »Hevði eg veingir so fley eg av stað«. Nú ert tú heima í himli hjá tín­um kæru og hjá pápa, og um eitt bil so koma

Tænir hetta løtuvinninginum ella ikki. Nú er løtuvinningurin at fáa ivasom sambandsfólk undir sínar veingir. Vit kenna teir aftur, javnaðarmennirnar! Men Jóannes, hví skal Hvítabók viðgera tað einstaka húskið

hvør hoyrdist longri. Eg minnist tó einki til, at vit fingu tað avgjørt. Lægri breiða seg tó tínir veingir, tá ið sól í vestri setir seg. Biðisløg tá tíni yvir eingir ljóða, og til hvíldar kalla meg. Vit

var lítlan skut fyrri á mál enn Jarnbardur, og so var langt aftur til Hvessing. Ørnin spenti sínar veingir Tær úr Sandavági vóru favorittar í kappingini millum 5-mannafør við kvinnum. Tær høvdu vunnið bæði

tær, sigur hann, og leggur afturat, at hetta kann vera torført at liva upp til. - Tað eru fleiri veingir í kirkjuni í Klaksvík. Vit hava kirkjuveingin, og vit hava missiónsveingin, sum er í trimum, sigur

Margarinfabrikkin? er nokk til at geva tónleikadreymunum og ambitiónunum í køldum, vátum garagum veingir. Og hvønn dag gongur fartelefonin hjá Karl Anton Klein, leiðara og tónleikalærara, heit við vónaríkum