fremst seta pengarnar á bók, og syrgja fyri at teir økja í virðið. Á hinum vonginum finna vit Carl I. Hagen, sum sambært Thorbjørn Jagland, trýr at oljugrunnurin er ein risabingja við pengum ið bara kann oysast
tíðargrein í vikuskiftisblaðnum vísir Hans Pauli Strøm, fyrrverandi landsstýrismaður, sum eisini er hagfrøðingur, á skeivu fólkasamensetingina í Føroyum, og hvussu nógv skeivari hon verður í framtíðini
síggja ikki hetta uppsvingið í øktari nýtslu, sum vit áttu og fegin vildu sæð. Sambært stjóranum á Hagstovuni, Sigurð Poulsen, so kann orsøkin vera, at fólk ikki reiðiliga tora at brúka pengar. Hann
skipanini, so er vandi á ferð. Okkurt bendir á, at endmálið við at leggja niður landsbanka og hagstovu og at skipa hesar stovnar sum deildir undir landsstýrismanninum í fíggjarmálum, heldur
aðalstjóramálið hjá Jørgen Niclasen liggur hjá umboðskonuni. Kemur hon eisini har við eini óbehagiligari niðurstøðu, so hevur floksformaðurin tað frægari á tingi enn í landsstýri.
Talan er »bara« um eitt uppskot til samtyktar, so tað fær ongar – fyri sambandsfólk – óbehagiligar avleiðingar. Men løgmaður kann nær sum helst hála stikkið úr og útskriva val. Skipað
sær at greiða frá hesum, so farast kann undir at bøta skaðan? Men nei. Tað hevði verið for óbehagilgt fyri Helle Thorning-Schimidt og øll hini, um pressan fór at seta naskar spurningar. So er
at góðtaka, at Kári P. Højgaard í seinasta lagi í morgin skuldi skriva undir avtaluna við Copenhagen Infrastructure Partners. Spurnarumfarið í blaðnum í dag vísir eisini, at uppskotið hjá Kára
ingini. Hann heldur rætt og slætt, at kanningin er óbrúkilig, tí hon ikki lýkur alment galdandi hagfrøðisligar reglur. Sjálvandi skulu slíkar kanningar takast við fyrivarni, so sum landsstýr
náast í okkara lítla samfelag. Vit kunnu bara hugsa tann óhugnaliga tankan, at ferðsludeyðahagtølini í áttatiárunum, nítiárunum og í hesari øldini vóru eins stór og tey vóru í sjey
