alt verður nýtt, so tað kemur at virka, eins og tað gjørdi hjá teim fyrstu kristnu. Latum okkum tí ansa eftir, at vit ikki sløkkja Andan, soleiðis sum Paulus ávarar Kirkjuliðið í Tessalóniku 5, 19. Sløkkið
í ein “kristnum landi” . Tey halda at tey eru gudsbørn. Vit trúgva jú á sama Gud, verður sagt, men ansa tær hvat tað er, tú trýrt, eru syndirnar ikki reinsaðar burtur við blóði Jesusar, og ein nýggj lívsførsla
nýggjar betri gongdar leiðir, tá tað um heilsuna ræður. Vit skulu eta meira grønt og frukt. Vit skulu ansa eftir ikki at eta ov nógv feitt. Vit skulu vera varin við sukuri. Vit skulu røra okkum. Vit skulu
leingi. Líka til onkur ger vart við tað. So tað ger lærarin. Ofta og hart og kontant. - Nú mást tú ansa eftir, at fingrarnir ikki sita fastir. Ella fara út gjøgnum oyrini, sigur hann, so øll hini hoyra
árum síðani at skula fáa oljuna upp úr nýggjum keldum. Vit hóma eina gongd, har oljufeløg fara at ansa eftir ikki at vera ov ekspansiv, meðan tey nú í eina tíð royna at lesa oljuprísin av. Hetta er ein
Lærarafelagnum og harvið virkin innan fakfelagsarbeiði, veit hann, hvat hann tosar um. - Ein skal ansa eftir skuld, tá ein nærkast pensjónsaldri, el og hiti fer við eini rúgvu av pengum, og oljan er so
við. Vit kunnu ikki betra teknikk og talent, tá vit savnast í nakrar fáar dagar, so spælarar mugu ansa sær sjálvum, so teir eru nóg væl fyri. - Tað krevur so eisini av spælarunum, at teir liva sera di
við. Vit kunnu ikki betra teknikk og talent, tá vit savnast í nakrar fáar dagar, so spælarar mugu ansa sær sjálvum, so teir eru nóg væl fyri. - Tað krevur so eisini av spælarunum, at teir liva sera di
er talan um børn, sum onki annað tilboð faa frá tí almenna, og tí noyðist annað foreldrið heim at ansa barninum. - Og hevði tað so ikki verið við so stuttum skotbrái, sigur Óli Wolles, og vísir á, at lógin
drekka vatn. Serliga hjá teimum, ið vera innandura, tí har gerst skjótt rættiliga heitt. - Men tit mugu ansa eftir, at tað ikki verður alt ov nógv drukkið, tí so kann kroppurin fara úr balansu, og tá er skjótt
