anum hevur nakað við tunga raksturin av kommuni at gera, svarar Eyðvarur Petersen, hvørki ja ella nei. - Øll mangla pengar í dag, sigur hann.

føroysku søguna, so má tað vera 27. január 1995. ? Hetta var tann dagurin, tá danska stjórnin segði nei at fáa dómarakanning, hóast eitt samt løgting bað um tað. Aftan á merkti tú eina broyting í fólkinum

hatta var so tað. Um hvat tosa føroyingar meira enn um sjúkur og sjúk fólk? Tøgn í fimm minuttir. Nei, ikki um veðrið. Jú, um deyðan og deyð fólk. Og í álvarsomu og sakligu tíðindagreiningini Deadline [...] Men tað er ikki tað sama, tað er nakað heilt annað. Teir eru í okkara parti, teir eru the good guys. Nei, sum hann segði: tað ræður um at brúka kjaft, meðan ein er á lívi, tí tá ein er deyður, kann ein risikera

upp í vár og spurdi, um hann kom til Føroya í summar. Í so fall vildi eg fegin hitta hann á máli. Nei, hann visti ikki rættiliga, men tað kundi vera. Annars hevði eg sjálvur leita hann upp í Danmark. Helt

íbúðarblokkar upp i í Hoyvíkshaganum. Byggið nóg stórt, so pláss verður fyri suðuroyingunum eisini! Nei, og aftur nei! Vit sandoyingar hava eins góðan rætt til jólakaramellurnar í hesum landi. Fólki her býr er

n nú í jørðina. -Í fyrsta lagi haldi eg ikki, at hetta er nakað, sum ein eigur at svara uppá. Men nei, hann er ikki samkyndur, sigur Helle Thorning-Schmidt við Politiken. Hon leggur afturat, at fyrrverandi

tað er tað rætta hjá mær at steðga. Eg veit, hvat tú sigur ja til. Og eg veit eisini hvat fólk siga nei til. - Eg haldi, at tað er tað rætta fyrst og fremst fyri meg sjálvan, sigur hann á tíðindafundinum

at brúka skilið meira og ikki gera so nógv mistøk. Fanst tú nakrar veikar síður við hansara spæli? Nei, ikki beinleiðis veikar síður, men eg fekk rætta mínar veiku síður. Drúgvur dystur Finalan varð spælt

sum fyri meg drakk ta skálina beisku, av vreiðini full! Tí ei varð eg keyptur við silvur og gull, nei blóðið sum niður av krossinum fleyt, tað leinkjurnar sleit. Mín tunga skal nú tær veita ta æru, áh

hóvar sjálvandi ikki andstøðu flokkunum væl, men eygleiðarar í Bretlandi ivast í, um teir kunnu siga nei til eitt val, nú teir fáa tað boðið. Eisini hóast veljarakanningar ikki geva teimum besta úrslit beint