og Karin. Hon var ikki frí fyri at forkela øll í familjuni, og ein fór sjálvdan til fánýtis at fáa hjálp frá henni. Tey eru øll samd um, at kærleikan spardi Alma ikki upp á. Altíð spurdi hon, hvat tey gjørdu

men hetta var tað seinasta, ið vardi okkum. Eg var til skips saman við honum, og tað var ein stór hjálp. Jóhannes var altíð klárur at hjálpa, bað man hann um tað. Men tá hann bleiv sjúkur, legðist hann

við busssteðgiplássi í SMS fríggjakvøldið 30.11.2012 uml. Kl 19:30. Takk fyri tú gav mær vegleiðing/hjálp. Tú kundi bara latið sum luft. Men títt góða hjarta vildi hjálpa. Ynski tær ein hugnaligan desembermánað

hennara doyði. Tað var tungt hjá ommuni at syrga fyri hesum stóra barnaflokki, men var tað ein stór hjálp at tann elsti sonur hennara var farin til skips og tí kundi hjálpa til við húsarhaldinum. Tað sum

ættarlið í húsinum, tí omman og abbin búgva saman við teimum. Eisini vísti hann á, at hetta er ein góð hjálp hjá teimum, nú tvíburarnir eru komnir. Men hetta við ommum og abbum kann vera ein reellur trupulleiki

í síni egnu hús, sum tá høvdu tey staðið í gerð í 5 ár. Abbi gjørdi alt arbeiðið sjálvur, tó við hjálp frá brøðrum sínum. Saman fingu tey 7 døtrar, og tær eru Vónbjørt á Hólum (10.11.1954), Olga Andrea

dagar hjá teimum báðum, harav teir eru heima í einar fimm. Ferðin hjá Pál og Jón er komin í lag við hjálp av stuðlinum til úrvalsítrótt, og er hetta fyrsta ítøkiliga úrslitið av, at Fíggjarnevndin avgjørdi

bygdina komu fólkini sjálvandi ímóti teimum beinanvegin, tí tey høvdu frætt aðrastaðni frá, at har var hjálp at heinta. Henda familjan átti bert eitt par av skóm. Og tað vóru skógvarnir hjá mammuni. Og teir [...] Rumenia hóast fátækradømi hugsa sera nógv um hvønnannan. - Tey siga hvørjum øðrum, at tey hava fingið hjálp, og hvaðani tey hava fingið hana, so at hini eisini kunnu fáa ágóðan av Rumeniahjálpini, sigur Absalon

og angist oman ígjøgnum líðirnar um, at nú fóru færri pengar at verða játtaðir til sernámfrøðiliga hjálp. Søgdu hesi embætisfólki tíni ikki, at tú heldur skuldi leggja alla ábyrgd á herðarnar á teimum sjálvum

Borðoyarnes. Tá eg og Dánjal, sum fylgdust, komu niðaná, gekk ikki longur. Eg mátti biðja Dánjal um hjálp. Hann var í føroyskum undirbuksum, og bað eg hann lata meg fáa tær. Í meðan vit báðir skifta, kemur