Eg eri uppvaksin í Horni í einum sera góðum umhvørvi, har tað altíð var nóg mikið um at vera. Har vóru nógv, sum høvdu ross. Hetta var eitt frálíkt umhvørvi fyri ein ungan drong. Tað var eisini ein á,

misnýtt síni børn í slíkum stríði, so fara vit heldur ikki at nýta djórini,men flyta tey í trygt umhvørvi, sigur Rakul. Johan fæst við ymiskt praktiskt, so sum at fáa rættlag á teirra streymveiting, ið

i hjá abbabeiggja Andreas í Horni í Bøgøtu. Undirhaldið var mest sangur, og hetta var eitt gott umhvørvi, sum eg eri vaksin upp í. Hetta ávirkaði meg eitt sindur. Skóti hjá Rubekk Eg gjørdist skóti, tá

Harald í Hálvmørk, har vinkonur tínar búðu. Tá livnar hugurin úr hesum lyndrandi, heimliga, kosmiska umhvørvi, sum tú hevur tikið til tín og goymt og latið víðari til eftirkomararnar. Hetta er tignarligt. Hetta

til hvørja venjing, skapar tú karmar, sum fær genturnar at trívast. Við trivnaði skapar tú eitt umhvørvi har børn læra og vilja læra at spæla fótbólt, sigur John við heimasíðuna hjá UEFA. – Vit eru errin

millum Vág og Vágsheyg, kann John, saman við Fíu, sita í hugnaliga heimi teirra mitt í býnum, í einum umhvørvi, har hópin av hendingum eru farnar fram, og hyggja aftur á eitt gróðrar- og eydnuríkt lív við góðum [...] handilin á Stongunum hjá Kjølbro, har kom hann at arbeiða undir Palla Marsteen (Havnarpalla). Í hesum umhvørvi lá eitt av stóru arbeiðsplássunum í landinum tá. Í 1949 kom hann á høvuðsskrivstovuna hjá Kjølbro

spælararnir og tey, sum hoyra til hópin, halda til einar 70 kilometrar uttanfyri Graz í sera vøkrum umhvørvi. Fólkatalið í bygdini Stegersbach er umleið helvtina av tí, tað er í Klaksvík, og klaksvíkingarnir

stóra vitan um og innlit í samfelagsviðurskifti. Hann heldur seg vera smædnan av lyndi, men í kendum umhvørvi kann hann folda seg út og undirhalda. Tá ið V4 sendingarnar hjá Útvarpinum vóru upp á tað besta

einum heimi við klaveri, og sum hann sjálvur málber seg, so vaks hann upp í einum intellektuellum umhvørvi. Føroyskar røtur Og so er faðirættin hjá honum slektað úr Vági. Handan navnið Jokeren fjalir seg

einastanndi at vera, góð og fryntlig starvsfólk, frálík búfólk og eitt sera hugnaligt og heimligt umhvørvi mitt í hjartanum á Havnini. Nátúrligt Jona sær tað sum nakað heilt nátúrligt, at tey, sum gerast