hjálmur hennara losnaði, og hon valdi at kasta handklæði í ringin fyri at verja sína heilsu. – Mítt hjarta er knúst. Eg fór í ringin til heiðurs fyri pápa mín. Eg fekk at vita fleiri ferðir, at eg var ein

glaðir fyri møguleikan. Starvsfólkini á Kvøldskúlanum hava eisini lagt seg í seðlarnar við heitum hjarta at hjálp hesum fólkum við øllum møguligum, sum eisini strekkir seg langt út um undirvísingarætlanina

kenni beiggja mín sum ein hampamann, so velji eg at trúgva tað sama um teg. Fái meg – í mínum innasta hjarta – ikki at trúgva, at tú hevur logið um hann fyri egnan vinning, ella at tú – bæði sum tann skilagóði

hann, tá vit hittust og altíð var hann við tí góða og positiva. Eg fór altíð eitt sindur lættari um hjarta frá honum. Hann heilsaði upp á øll. Lyfti keppin fyri hvørjum einasta menniskja. Onkur helt, at hann

skapti hinmafør, einsamur á fold hann gekk, so fremmandur á egnu jørð. Saknur, sorg og pína nívdu hjarta hans, og heimsins neyð bar hann, og á krossi bøtti vára synd við skemdardeyð.” Hvussu mong hann ringdi

borðið í køkinum við nýbakaðum bollum ella køku. Ja, Inga var eitt satt konubrot við einum heitum hjarta, sum elskaði at fjálga um tey sum stóðu henni nær. Nú tíðin er komin til ta árligu útferðina, renna

borið í køkinum við nýbakaðum bollum ella køku. Ja, Inga var eitt satt konubrot við einum heitum hjarta, sum elskaði at fjálga um tey sum stóðu henni nær. Nú tíðin er komin til ta árligu útferðina, renna

og hevur hon saman við beiggjanum skrivað og á egnum forlagi givið út: Stuttsøgusavnini: Piprandi hjarta og Bládýpið. Skjaldur: Rim á rað og Rím á rað 2. Yrkingasavnið: Káma. Harumframt hevur hon ritstjórnað

lyndi og umsorgan sum tú hevur, haldi eg, at tú hevur eftir mammu tíni; sum hevði eitt heitt og stórt hjarta til øll onnur fólk. Hetta sermerkir eisini teg og tú gevur fyrst øðrum, áðrenn tú hugsar um teg sjálva [...] syrgnar heima sita tí ein sonur gloymdi burtur tær. Men mín góða mamma tú skalt vita, at tú stendur hjarta mínum nær. Meðan tú enn livir, vil eg veita Hesa hjartans tøkk til tín, Heimsins besta mamma, mamma

øllum. Niels Oluf, tykkara hjúnalag gjørdist stutt, og illa dugi eg at troysta, men minnið um eitt hjartaligt og hugnaligt samlív eigur tú, og vónandi hjálpir tað í sorgini. Øllum tykkum, manni, børnum, ommubørnum