brúka evnafrøðilig vápn í stríðnum við uppreistrarmenninar. Hann sigur, at tað fer at broyta hansara meting av støðuni í Sýrialandi, um stýrið brúkar evnafrøðilig vápn, og at avleiðingarnar verða ovurstórar

sína sannkenning, sítt hugflog og hug til at læra, og at teir kunnu venja síni evni til sjálvstøðuga meting, støðutakan og virkan og búnast í treysti til sín sjálvs og til teir møguleikar, sum eru í felagsskapinum

yvirtøkulógin er tað longsta danir fara. Ynskir føroyska tjóðin meira, merkir hetta loysing. Er henda meting á leið, gerast í framtíðini heimastýrislógin og við henni yvirtøkulógin, tey frælsisbrøv, sum slóðaðu

Lorvíksleiðina, tá man fór undir at smíða fíggjarlógina, so má man rætta uppá tað nú. Og tað er ein skeiv meting og kalkulatión ? tá hugsað verður um fólkið, ið skal brúka almennar tænastur ? um Dúgvan verður tikin

tað kann vera við til at skunda undir útviklingin tann skeiva vegin. Hetta vil so altíð vera ein meting, sum hvør einstakur ger sær, eisini miðlarnir og annars tey fólkini, sum dag um dag gera viðmerkingar

Hvussu verður so her heima hjá okkum? Tað er ilt at spáa um valið longu nú. Valið verður so veljarans meting av samgonguni, tað noyðast allir partar at ásanna. Hetta vita samgonguflokkarnir og fara tí at leggja

hvør importkvota, ið ES fastsetur, tekur okkum enn eitt stig longur burtur frá hesum er so okkara meting. Men hetta er eitt áhugavert mál, sum avgjørt eigur at fáa pláss í heimliga orðaskiftinum, har tað

hetta fegnast hann sum vera man um. Tað er lítið hugsandi, at andstøðan er samd við honum í hesi meting. Løgmaður ger eisini vart við, at nøkur mál enn eru óloyst og lovar her bót og bata. Vit mugu geva

ljóðar, at ein javnaðartingmað ikki tekur undir við at skerja blokkstuðulin. Vit hava sambært hesi meting eina stjórn við innanhýsis trupulleikum, og tað er ikki nakað gott politiskt støði til fyrstu royndina

gjár, at hann helt tað, sum hevur gingið fyri seg, vera so mikið lítið virðiligt, at eftir hansara meting hevði øll tann politiska skipanin spælt falitt. Íroknað pressan, legði hann afturat. Vit eiga øll