tiltakinum og eftir minningarhaldið var ein drekkamunnur at fáa í Meingheitshúsinum. Ólavur Rasmussen, prestur í Hvalba, talaði við minningarhaldið í Vági.

gera hann lidnan. Jógvan Fríðriksson, bispur, helt prædiku og vígdi minnisvarðan. David Johannesen, prestur, bað eina bøn og las upp eitt skriftbrot. Fleiri sálmar vórður sungnir og sangblað varð býtt út,

lógarbrot og kann revsast. Men fyrst skalt tú fram við skrásetingarmyndugleikanum, t.e. prestur aloftast. Sigur prestur nei til eitt ávíst navn, so kann tann einstaki kæra til navnanevndina og í seinna føri

Tá Bergur Jacobsen, prestur, leggur frá sær sum prestur fyri føroyska kirkjuliðið í Samuelskirkjuni í Keypmannahavn, fer Københavns Stift ikki at lýsa starvið leyst aftur. Men tað fer kortini framvegis [...] Fólkakirkjan ikki finnu eina loysn, so fer arbeiðið aftur á sjálvbodnar hendur. Síðani 1970, tá prestur varð settur í fast starv, hava tveir prestar røkt starvið, fyrst var tað Petur Andrew Petersen, og

har Kristjan í Langa­garði er einaráðandi sum kok­kur. Prestur er komin av Gjára­nesi á Strondum. Jógvan Fríð­riks­son hevur nú í mong ár verið prestur hjá oynd­firð­ingum. Hann kenn­ir síni sóknarbørn um

var Sólvit í kirkju, og tá var prestur og prædikaði. Hann veit ikki, um hetta var prædikuteksturin til henda sunnudagin ella um prestur sjálvur hevði valt tekstin. Prestur segði í øllum førum í prædikuni [...] skorin, annaðhvørt tey eru ung ella eldri. - Eg skilti tá henda tekstin betri. Tað ljóðaði sum um prestur hevði valt hesi orðini júst til mín! Eins og fyrru ferðina visti Sólvit, hvat best var at gera eftir

øllum teimum, eg elski, eitt sindur av ørskapi. Tað ger lívið ljóst. Johannes Møllehave, danskur prestur og rithøvundur, um lívið. (Møllehave - Kort og Godt) So vil eg ikki sita við ábyrgdini longur. Helena

skótarnir fara at skipa fyri legubáli og felagssangi við skótasmáttuna, og Bergur Debes Joensen, prestur, fer at halda miðsummarrøðuna. Tað er triðja árið á rað, at skótarnir skipa fyri miðsummartúri í

Gullak Jacobsen prestur fram á gravarbakkan og talaði troystarrík orð og minti millum annað á, hvat ið stendur skrivað í Opinberingini: "at Havet også skal afgive sine døde", og prestur endaði við at lýsa [...] prestinum á Viðareiði, so hann mátti heilt norður til Viðareiðis eftir henni. Onkur vildi vera við, at prestur hjálpti henni, so har stóð hon klár á lendingini við eini kistu, har hon hevði øll síni ting í. Eg [...] Hamar at taka ímóti teim­um, og hann fór síðan niðan á Garðar. Steðgað var at fara í kirkju til prestur kom omanaftur. Tástani ringdi kirkjuklokkan, og kirkju­­fólkið hevði bíðað í tolni. Tað var ein minnisrík

føroyskar gudstænastur fyri føroyingum í Danmark. Ynski hansara var at koma heim aftur og gerast prestur í Føroyum, men so skuldi ikki verða. Gudmundur Bruun andaðist 3. desember 1956, sama árið, sum Mikkjal