táið hann bukaður og bardur, sum lofnaður papageykur, kom útaftur av samgongufundi og bekenti sínar syndir mótvegis Fólkaflokkinum. Nú var talingur einans um generellan niðurskurð kontu fyri kontu á komandi
er væl komin at rinda sína møði og hoyra gleðiboðskapin um Jesus. Sonur Guðs doyði fyri heimsins syndir, og hin einstaki eigur í frelsara heimsins ein góðan vin og bróður. Jørðin er góð, og kirkjan má
er væl komin at rinda sína møði og hoyra gleðiboðskapin um Jesus. Sonur Guðs doyði fyri heimsins syndir, og hin einstaki eigur í frelsara heimsins ein góðan vin og bróður. Jørðin er góð, og kirkjan má
tað er tað, kristindómurin grundleggjandi snýr seg um. Jesus setti seg í okkara stað, tók okkara syndir á seg, so vit kundu koma í hansara stað, og tað gjørdi hann, fyri at læra okkum at gera tað sama
Heilir fýra prestar stóðu fyri altarborðinum. Snilt, snilt, sum maðurin segði, og eg ivist ikki í at syndir okkara eins væl eru okkum fyrigivnar við intinktion, sum um vit fingu blóð og likam hvørt fyri seg
enntá sjálvur formaður Tjóðveldisfloksins, sum hugleiddi um geitarlambið, sum fólkið leggur sínar syndir á, og sum síðani verður sent út í oyðimørkina við syndabyrðuni. Høgni vísti á, at hetta var ein mynd
spaklyndi og ikki minst fyrigeving. Latið okkum ikki gloyma ta bønina, Jesus lærdi okkum: - Fyrigev okkum syndir okkara, so sum vit eisini fyrigeva teimum, sum móti okkum synda. Latið okkum ikki gloyma, at fyri
byrðini av syndum sínum, og dagin eftir játtaðu tey, at tey høvdu litið á, at Kristus hevði borið syndir teirra. Vit eru beint komin heim úr Suðuroy. Í Vági leigaðu vit ein almennan sal og høvdu seytjan [...] fremmanda og óttin fyri dóminum hevði sovorðið vald á mongum, at tey máttu ”standa upp” og viðganga sínar syndir. Dópur Christian Matras var av Viðareiði, og var ungur hesa tíðina. Hann fer av Brekkumørk
okkum hugskotið um tveir dupultmoralskar menn, sum sóu tað sum sína skyldu at minna Karina á sínar syndir, at revsa hana, heldur enn at hjálpa, fyribyrgja og fyrigeva. Tað ekstrema, tað víðgongda, er altíð
Vit biðja fyri orði tínum, har tað verður boðað í kirkjum og samkomum her á landi. Fyrigev okkum syndir okkara, og gev tú børnum tínum at semjast, soleiðis sum tín vilji er. Rek tú burtur allan illgruna
