tíðina, at næmingarnir ikki kenna seg sjálvar aftur í okkara eldru bókmentum, og tí skulu teir ikki kroystast til at lesa tær. Jamen, so má tað vera okkara uppgáva at gera hendan heimin áhugverdan fyri næmingarnar [...] næmingarnar. Gera vit ikki tað, svíkja vit ikki bara næmingarnar, men ein stórur partur av okkara mentanararvi fer eisini fyri skeyti. Vit síggja longu nú, hvussu nógv fátækari málið hjá tí yngra ættarliðnum [...] upplivast. Og tað sigur seg sjálvt, at tú mást lesa meir enn bara nakrar leysar setningar fyri at fáa okkara myndamál at krúpa inn undir húðina, so tú kanst læra at brúka tað. - Í staðin hava vit eitt heilt

barnagarði. - Har mentist eg rættilig nógv. Her var eg saman við øðrum deyvum, og her varð eisini teknmál okkara ment nógv meiri, tí tað gekk skjótari fyri seg. Nakað seinni fór Høgni á ein eftirskúla fyri deyv

meg, tá eg við hjálp av teimum portørum kom akandi niðan trappurnar heima við hús, til jólahugnan í okkara heimi, sigur Eilif álvarsamur. Til henda góða hugnan hoyrdi sjálvandi ein dunna sum jóladøgverði

tað gjørdi hon. - Eg metti, at prædikumaðurin við so víðgongdum vendingum legði eftir mær og børnum okkara, at eg ikki kundi lata útsagnirnar fara aftur við borðinum. Tí gjørdi eg av at melda Sjúrð Højgaard

Kelduni í Skálafirði og út til kirkjuna við Sjógv. Okkurt bál verður tendrað. Vinfólk og familja í okkara “sosialu boblu” koma at vitja, og vit fara at njóta útsýnið úr stovuvindeyganum yvir Skálafjørðin

um at røkja verkfalsrakt arbeiði. - Man roynir at umleggja vaktirnar, soleiðis at man kann brúka okkara limir til at taka tær vaktirnar, ið pedagogarnir annars hava í Almannaverkinum, sigur Óluva í Gong

tú, at útlendingar í stórum tali koma til Føroya at síggja hesa sólarmyrking? - Vit hava vell øll okkara fetisch. Summi eru bitin av fótbólti, onnur savna frímerkir, og tí undrar tað meg ikki, at nøkur

eftir horna. Vit vistu, at vit skuldu ansa væl eftir teimum í sambandi við deyðbóltarnar.- Nú er okkara bólkur meira opin aftur, men um vit vinna næsta dystin ímóti Celtic, so hava vit vunnið bólkin, og

eftir føðingina - stóð væl til. Fyri okkum sum umboð fyri tíðindatænastuna var bert eitt at kæra okkara neyð um: Lítla dótturin svav og svav alla tíðina undir vitjanini. Hóast nógv arbeiði og larm í samband

til at taka sær av okkum systkjunum. Men um somu tíð var tað, at føroyingarnir byrjaðu at koma til okkara og hjálpa. So tú kanst siga, at hjálpin úr Føroyum bjargaði eisini mammu. Fáa klæðir og mat Tvær