Sigmundur er deyður. Undan hvørjum kvæði er ein stutt frágreiðing um søgugongdina. Á henda hátt verður lesarin kunnaður um ella mintur á, hvat fer fram í teimum seks kvæðunum. Kvæðini eru hesi: Brestis kvæði
tær vóru bestu viðmerkingar til samfelagskjakið, ið hann fekk. Krimisøgan er soleiðis háttað, at lesarin mestsum av sær sjálvum tekur við søgugongdini. Aðrir høvundar mugu stríðast at fáa lesaran við sær [...] mangar snildir at fáa søguna at tykjast sannlíka og spennandi. Tann, ið skrivar krimi, veit, at lesarin altíð tekur við krimispenningi. Eru tað søgur um Sherlock Holmes ella Miss Marple ella tær hjá Jógvani
kenslu av, at hesi kanska ikki eru so vanlig kortini. At okkurt ræðandi og skelkandi býr undir, og lesarin fer kanska at hugsa um Ray Bradbury ella Stephen King. Um somu tíð fer tað mesta fram í einum føroyskum
neyðugt at gera sær eina heildarmynd, og um tað ikki er betur at lata lesaran sjálvan – við tí, sum lesarin longu veit – gera sær myndina. Tað tú skrivar yvir nakrar fáar greinar og síður, verður altíð bara
brotum ella flash backs, til seinasta kapittulin, nr. 26, har vit venda aftur til løgtingsstovuna. Lesarin er sostatt frá byrjanini greiður yvir, hvørja lagnu Sára fær. At frásøgan leypir aftur og fram er [...] ábending um, at okkurt gongur fyri seg, sum Jákup einki veit um, og sum hevur við Andras at gera. Lesarin verður eitt sindur ørkymlaður, og forvitnið er vakt. Persónslýsing Persónarnir í skaldsøguni eru [...] gera lesaran indigneraðan Sárusa vegna. Annelena er tann negativa speglmyndin av Sáru. Men skal lesarin sannførast um, at Annelena rúmar kenslum so sterkum og oyðandi, at tær fáa hana at fara so vítt,
samband við útbúgving í listarligum arbeiði/Ritlist. Bókin kann lesast sum sjálvstøðugt essay, men lesarin kann eisini hava gagn av at lesa hana saman við bókini Svørt orkidé eftir sama høvund. Vónbjørt Vang
tekningum eg havi fingið, so er meskastøddin í millumstykkinum 135 mm og í posanum 40 mm. Nú blívur lesarin í ørviti av øllum hesum tølunum, men tað er sera óvanligt, ikki at minka meskastøddina líðandi t
seg, Sólja sum lækni og Rói sum verkfrøðingur. Frásøgnin er í sínum bygnaði klassisk, við tað at lesarin við søguinngang stendur við tí vónríku væntan, sum hesi ungu hava, og við søgulok stendur við tí [...] at henda skaldsøgan er bæði spennandi og dramatisk, at hon í støðum eisini er stuttlig, og at lesarin so við og við kemur fram á kráir og kvíggjar (fyri at taka eina mynd úr bjargalívinum), sum koma [...] hevur Sólja eina uppgerð av mentanarligum slag við hini á hennara studentabústað, og soleiðis er lesarin her staddur á einum samanstungnum og sera dramatiskum vegamóti, við tvídrátti í senn millum kyn
tú eftir, hvat síðani hendir á Ambohipotsy-høvdini. Yrkingin átti at verið eitt sindur longri, so lesarin ikki varð sleptur upp á fjall í endanum og noyddist at gita, hvat hendi. Fyri at koma aftur til hesi
sum hann í bókini lýsir sum eitt bartrog, ið hann als einki gott hevur at bera. Og kortini verður lesarin skjótt varugur við, at ymiskt er, sum eftir vanligari mannahugsan ikki samsvarar heilt. Sum nú, at
